บทที่ 6
996 Words
“ยาอยู่ตรงไหนคะคุณปู่...เดี๋ยวหนูหยิบให้ค่ะ”
“เข้ามาตรงนี้สิจ๊ะ ยาอยู่ตรงโต๊ะใกล้ ๆ นี่ล่ะปู่หยิบไม่ถึง”
บทที่ 5
“ได้ค่ะ...ตรงนี้ใช่ไหมคะ?”
หล่อนหันไปที่โต๊ะข้างเตียงก่อนก่อนหยิบขวดยาขึ้นแล้วส่งให้ปู่เหิมที่จ้องมองหล่อนไม่วางตา นัยน์ตาของคุณปู่เป็นประกายวิบวับจนเด็กสาวรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่ไม่ปกติ แต่หล่อนก็ยังยิ้มให้และถามว่า
“คุณปู่เห็นอะไรเหรอคะถึงต้องกินยา กานต์ก็เห็นว่าคุณปู่แข็งแรงดีออกอย่างนี้”
“ก็นี่ล่ะยาบำรุงของปู่ แต่เมื่อกี๊ปู่ตั้งใจจะเอื้อมหยิบแล้วมันผิดจังหวะเกือบจะหกคะล้ม ดีหน่อยว่าหนูเดินผ่านมา แล้วนี่ไปอาบน้ำมาเหรอ?”
เขาแกล้งถามทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ เด็กสาวทำท่าเอียงอายและบอกว่า
“อ่า...ก็...ค่ะ หนูไปอาบน้ำที่อาบน้ำข้างล่างน่ะค่ะ เห็นเจี๊ยบบอกว่ามีที่อาบน้ำเปิดโล่งแบบโรงแรมหรู ๆ ก็เลยไปอาบดู”
“แล้วเป็นยังไงล่ะ ชอบไหม?”
ถามพลางก็กวาดสายตาไปทั่วเรือนร่างอวบอิ่มของเด็กสาวที่ตอนนี้ยืนอยู่ตรงหน้า หล่อนยังยิ้มเหมือนเดิมก่อนตอบ
“ก็...สบายดีนะคะ น้ำเย็นชื่นใจ ได้เปลี่ยนบรรยากาศไม่เหมือนอาบในห้องน้ำ บ้านของเจี๊ยบนี่น่าอยู่มาก ๆ เลยค่ะ”
“ถ้าบ้านนี้น่าอยู่แล้วหนูอยากอยู่นาน ๆ หรือเปล่าล่ะ?”
“แหม...ก็อยากจะอยู่นั่นล่ะค่ะ แต่ว่าจะอยู่นานได้ยังไงกันล่ะคะ เดี๋ยวพอเปิดเทอมก็ต้องกลับไปเรียนอีก”
“อืม...ไหน ๆ ลูกกานต์ก็เข้ามาในห้องปู่แล้ว ปู่จะขอรบกวนช่วยดึงผ้าปูที่นอนให้มันตึงสักหน่อยได้ไหม เพราะวันนี้คนทำความสะอาดบ้านไม่ได้มาก็เลยยังไม่มีใครช่วยจัดผ้าปูเตียงให้ ปู่จะทำเองก็กลัวไม่เรียบร้อยเหมือนพวกผู้หยิงเขาทำกัน”
ปู่เหิมยังร้องขอ ดารากานต์ลังเลชั่วขณะก่อนที่หล่อนจะตัดสินใจวางตะกร้าใส่สบู่และแชมพูลงบนโต๊ะข้างเตียงและหันมาพยักหน้ารับ
“ก็ได้ค่ะคุณปู่ แต่กานต์อาจจะทำไม่สวยนะคะ”
หล่อนรีบออกตัวขณะที่ปู่เหิมขยับตัวลงจากที่นอนแล้วไปนั่งบนเก้าอี้หวาย เขานั่งดูเด็กสาวที่ก้ม ๆ เงย ๆ จัดผ้าปูที่นอนให้ตามคำขอ ท่าทางของดารากานต์นั้นยังเงอะเงิ่นเป็นเพราะการแต่งกายของหล่อนมันไม่อำนวยให้ทำได้สะดวก เด็กสาวที่รวบผมยาวขึ้นเป็นมวยกลม ๆ บนศีรษะพยายามจัดผ้าปูบนเตียงขนาดใหญ่ให้ตึงและขณะที่หล่อนกำลังใช้ความพยายามอยู่นั้นผ้าถุงกระโจมอกก็ค่อย ๆ ร่นลงไปเรื่อย ๆ ทำให้เห็นเนินนมอวบอิ่มโผล่ออกมา
ปู่เหิมมองเนินเนื้อขาวบนอกของหล่อนตาเป็นมันเพราะเห็นได้ชัดว่าดารากานต์นุ่งเพียงผ้าถุงแต่ไม่สวมชุดบิกินี่ไว้ข้างในอย่างตอนอาบน้ำข้างล่าง มันทำให้เฒ่าวัยดึกรู้สึกคึกขึ้นมา เขาหันไปยังประตูห้องที่ปิดสนิท โชคดีที่ลูกบิดของห้องนอนออกแบบให้ล็อคจากข้างใน จะเปิดจากด้านนอกไม่ได้ถ้าคนข้างในไม่ปลดล็อค เขาขยับลุกขึ้นยืนและเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ โน้มตัวลงไปหาเด็กสาวที่ก้ม ๆ เงยๆ
“เหนื่อยไหมจ๊ะหลานกานต์คนสวยของปู่”
“มะ...ไม่เหนื่อยค่ะ...อุ๊ย...ว๊าย!”
ดารากานต์ทำหน้าตกใจเมื่อจู่ ๆ ปมผ้าถุงที่หล่อนนุ่งกระโจมอกมันหลุดออกจากกันทำให้ผ้านุ่งของหล่อนร่นลงไปกองที่ปลายเท้าในจังหวะที่หล่อนกำลังก้มและยืดลำตัวไปด้านหน้าพอดี เด็กสาวออกอาการตกใจแต่พอจะรีบดึงผ้านุ่งขึ้นมาสวมใส่ดังเด่ากลับมีมือเหี่ยวแต่แข็งแรงจับมือของหล่อนเอาไว้
“ไม่ต้องหรอกหลานกานต์ของปู่ ไม่ต้องดึงมันขึ้นมาก็ได้”
“ว๊าย! ไม่ได้หรอกค่ะคุณปู่...ดูสิคะ...กานต์เปลือยหมดแล้วนะคะเนี่ย”
หล่อนร้องบอกด้วยความอับอาย หน้าแดงซ่านไปถึงใบหู ปู่เหิมยิ้มกริ่มแต่ยังไม่ยอมปล่อยมือของหล่อนง่ายๆ
“นั่งลงก่อนเถอะ...อย่าไปสนใจมันเลยไอ้ผ้าถุงเนี่ย”
“อุ๊ย!”
ดารากานต์ตกใจเมื่อคุณปู่แสดงพละกำลังแข็งแรงเขี่ยผ้าถุงจนมันหลุดไปจากเรือนร่างของหล่อน เด็กสาวทำหน้าไม่ถูกกระทั่งชายสูงวัยเอ่ยว่า
“นั่งลงก่อนเถอะ...อยู่แบบนี้น่ะดีแล้ว ไม่ต้องใส่เสื้อผ้า นั่งลงบนเตียงของปู่นี่ล่ะ”
“คุณปู่ขา แล้วถ้าเกิดเจี๊ยบกลับมาตอนนี้ล่ะคะ ถ้ามาเห็นกานต์อยู่แบบนี้ต้องแย่แน่ๆ”
“ไม่เป็นไร ห้องนี้ถ้าปู่ไม่เปิดให้ใครก็เข้ามาไม่ได้...อืม...นั่งลงก่อนเถอะ ไม่ต้องตื่นเต้น”
บอกเด็กสาวว่าไม่ต้องตื่นเต้นแต่ตัวเขาเองหัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากอก เพราะตอนนี้ดารากานต์อยู่ในสภาพเปลือยหมดจด เหลือเพียงร่างขาวโพลนเป็นประกาย สองเต้าใหญ่แกว่งไกว มันใหญ่และคล้อยนิด ๆ แต่ยังเต่งตึงมาก ผิวขาวเนียนของหล่อนขับความงามตามธรรมชาติของเด็กสาวในวัยเต่งตึง เปล่งปลั่ง หล่อนนั่งลงที่ขอบเตียง ทำหน้าแทบไม่ถูกด้วยความอับอายจนต้องเบียดต้นขาเข้าหากันเพราะกลัวว่าคุณปู่ของเพื่อนสนิทจะเห็นกลีบอูมอิ่มที่มันฉ่ำน้ำหวานจากการที่หล่อนช่วยตัวเองมาเมื่อครู่ พอเด็กสาวยินยอมนั่งบนเตียงแล้วปู่เหิมก็ยิ้มกริ่ม
- Writer
