“ก็ดีเหมือนกัน เพราะพ่อจะอาบเองก็ไม่ค่อยสะดวกสักเท่าไหร่ ขอบใจนะลูกไอ” เขาขอบอกขอบใจสะใภ้พยาบาลสาวที่เข้าไปทำหน้าที่แทนเมียตัวเองซึ่งอ้างว่ามีดบาด แต่จริง ๆ กำลังนั่งคุยกับเพื่อนทางโทรศัพท์อยู่ในสวน ไอญาดาเข้าไปในห้องน้ำที่ขนาดของมันกว้างขวาง เมื่อหล่อนปิดประตูลงแล้วก็บอกทับไทยว่า “พ่อนั่งลงดีกว่าไหมคะ อันนี้เป็นเก้าอี้ที่พ่อใช้อาบน้ำหรือเปล่าคะ?” หล่อนถามและทับไทยพยักหน้า “ใช่จ้ะ นั่นน่ะเป็นเก้าอี้ที่แม่จุเขาเอามาไว้ในห้องน้ำให้พ่อนั่งอาบตอนปั่นจักรยานล้มใหม่ๆ” “ถ้าอย่างนั้นพ่อก็นั่งลงเถอะนะคะ เดี๋ยวไอจะช่วยเช็ดตัวให้ อาบกับฝักบัวอย่างนั้นเดี๋ยวก็เปียกหมดกันพอดี” “จ้ะๆ” ทับไทยรีบรับปากอย่างว่าง่าย เขาขยับตัวมานั่งบนเก้าอี้ที่จุฑาเตรียมไว้ให้ทั้งที่ยังนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว ส่วนไอญาดาหันไปหยิบกะละมังใบเล็กมาวางบนพื้น ตักน้ำใส่แล้วจุ่มผ้าขนหนูผืนเล็กบางลงไป ขณะนั้นเองที่หล่อนก้มอยู่ตรง