เสียงของจุฑาดึงสติสตังค์ที่กำลังแล่นล่องของทั้งสองกลับคืนมา โดยเฉพาะไอญาดาที่ตกใจเมื่อได้ยินเสียง แต่ทับไทยกลับยังใจเย็น เขาก้มลงยิ้มกับสะใภ้สาวแล้วกระซิบเบา ๆ ว่า
“ไม่เป็นไร...แค่ลูกไออาบน้ำให้พ่อเอง”
เขาพูดเสียงราบเรียบ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นพลางหยิบผ้าขนหนูบนพื้นมานุ่งให้เป็นปกติ ดูไปแล้วเขาไม่เหมือนคนไข้ที่ต้องการความช่วยเหลือแต่อย่างใด แค่ได้รับการปลุก...เอ๊ย...ปรนนิบัติให้ถูกอารมณ์ก็พอแล้ว และเมื่อเขาพันผ้าขนหนูรอบเอวเสร็จก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่บานประตูเปิดออกพอดี จุฑาก้าวเข้ามาและยิ้มกว้างเมื่อเห็นทั้งสองในห้องน้ำโดยไม่ได้สังเกตเห็นความปกติอะไร เพราะภาพที่เห็นก็แค่ผัวของหล่อนนั่งบนเก้าอี้และสะใภ้สาวยืนอยู่ข้าง ๆ ในมือกำผ้าขนหนูผืนเล็ก เมื่อเห็นเช่นนั้นจุฑาจึงอุทานขึ้นว่า
“อ้าว...ตายจริง...โทษทีนะลูกไอ...นี่แม่มาขัดจังหวะที่ลูกช่วยอาบน้ำให้พ่ออยู่หรือเปล่า”
“เอ้อ...ปละ...เป
