ทันทีที่เดินทางมาถึงเพนท์เฮ้าส์ส่วนตัวของฟลินต์ ร่างบางก็ถูกฉุดกระชากให้เดินตามเข้ามาด้านในอย่างไม่อาจจะปฎิเสธได้ ใบหน้าสวยเหยเกไปด้วยความเจ็บระบมที่ต้นแขนของตัวเองที่ถูกบีบรัดแน่นจนเป็นรอยแดง
“ฟลินต์ปล่อยก่อน! มันเจ็บ!” ร่างบางเอ่ยออกไปด้วยความเจ็บปวดที่แทบทนไม่ไหว แต่ดูเหมือนว่าร่างสูงจะไม่คิดฟังเสียงร้องของเธอเลยสักนิด เขากระชากตัวเธอเข้ามาภายในห้องรับแขกและแรงกระชากของชายหนุ่มทำให้ร่างบางเสียหลักล้มลงกระแทกกับพื้นกระเบื้องอย่างแรง
ตุบ!!
ใบหน้าสวยเบหน้าไปด้วยความเจ็บระบมที่สะโพกของตัวเองก่อนที่เธอจะเงยหน้ามองชายหนุ่มที่กำลังสบสายตามองมาที่เธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเดือดดาลและเกรี้ยวกราด แววตาที่เคยเต็มไปด้วยความอบอุ่นและอ่อนโยนของเขา มาตอนนี้เธอไม่เห็นมันอยู่ในแววตาของเขาอีกแล้ว...
" เธอทำได้ไงวะ?!! ทำได้ยังไง!! "
“คิดบ้าอะไรถึงไปแต่งงานกับพี่ชายฉัน!!” ฟลินต์ตวาดถามออกมาไม่ต่างอ
