“ที่ฉันให้ไอ้ฟาร์พาเธอกลับไปที่บ้าน เพราะฉันตั้งใจว่าถ้าฉันเคลียร์ความรู้สึกตัวเองได้เรียบร้อยแล้ว”
“ฉันจะกลับไปหาเธอเอง...” เสียงทุ้มเอ่ยออกไปพร้อมกับสบนัยน์ตาคู่สวยของน่านฟ้าด้วยความรู้สึกที่ยอมแพ้ให้กับผู้หญิงตรงหน้าอีกครั้ง...เขาปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาต้องยอมจำนนให้น่านฟ้าครั้งที่ล้าน ยอมจำนนให้กับผู้หญิงที่ครอบครองหัวใจเขามาเสมอ
และยิ่งเขาได้มารับรู้ว่าที่ผ่านมาน่านฟ้านั้นเคยแอบรักเขามาก่อนมันยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าที่ผ่านมาเขาและเธอเสียเวลากันไปมากแล้วจริง ๆ เวลาของเธอกับเขาไม่เคยตรงกันและมันก็คลาดเคลื่อนกันมาตลอด
เขาเองก็เป็นผู้ชายปากหนัก ชอบน่านฟ้าจนแทบคลั่งแต่ปากก็พูดออกไปว่าไม่เคยชอบไม่เคยรัก จนทำให้น่านฟ้าเองที่แอบชอบเขาเหมือนกันคิดไปอย่างนั้นจริง ๆ ว่าเขาไม่เคยชอบเธอ...น่านฟ้าสบมองร่างสูงตรง หน้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความวูบไหว หยาดน้ำตายังคงเอ่อคลอรอบดวงตาคู่สวยอยู่อย่างนั้น
