วันต่อมา
มหาวิทยาลัยเอกชน
นานะมาเรียนตามปกติ ไม่มีรอยกรีดแขน เพื่อนในห้องต่างรุมล้อมแสดงความเป็นห่วงเป็นใย บางคนตื่นตระหนกตกใจ นานะจึงรีบอธิบาย "พอดีรับโฆษณาสินค้า เขาอยากสร้างกระแสให้สมจริง"
"ตกใจหมดเลย" เพื่อนคนหนึ่งพูด
"ขอบใจทุกคนที่เป็นห่วงนะ"
"แล้วอักษรย่อตัว D.. ล่ะ? แฟนเหรอ"
"อืมมม อันนี้ขอเก็บไว้เป็นความลับ อิอิ"
"นานะมีแฟนแล้วเหรอเนี่ย กรี๊ดดด"
แกร๊ก
เสียงเปิดประตูหันแหความสนใจปรากฏว่าเป็นเมลินเดินเข้ามา ก่อนจะพูดอย่างประชดประชัน จ้องหน้ามองไปยังนานนะซึ่งนั่งอยู่ด้านหลังห้อง
"นึกว่าตายจริงจะส่งพวงหรีดไปให้ เสียดาย"
"เมื่อไหร่จะเลิกรังแกกันสักทีเมลิน"
"อย่าแอ๊บตอแหลมันน่ารำคาญ!"
"เมลิน ฮึกกก"
"เก็บน้ำตาไว้ร้องไห้ตอนแม่เธอตายเถอะ"
'วุ้วววว' ทุกคนส่งเสียงหวีดในลำคออย่างพร้อมเพรียงกัน แม้ว่าเพื่อนร่วมห้องจะมองออกว่าทั้งคู่มีปัญหา แต่ก็ยังไม่รู้ว่าเรื่องอะไร ซึ่งดูเหมือน
