บทที่ 10 รูมเมท
1506 Words
สองปีต่อมา
“ไปงานรับปริญญาใบหม่อนรึเปล่า เวย์มึงไปไหม”
“รับวันไหน ไม่เห็นยัยเด็กนั่นบอก”
“เธอชวนกูไปทิชาด้วยฉันอยากไปให้ของขวัญน้องเค้าไง”
“เหอะ! ไม่ไปไม่ได้รับเชิญ”
“อะไรกันวะ ผัวเมียประสาอะไรวัน ๆ พวกมึงคุยกันบ้างไหมเนี่ย วันสำคัญของเมียทั้งทีไม่ไปเสียมารยาทฉิบหาย”
“เรื่องของกู มึงอยากไปก็ไปเองสิลากกูไปทำไมน่าเบื่อวันหยุดกูอยากนอน”
“รู้ไหมหมอน่านน้ำจะกลับมาในอีกไม่กี่วันนี้เห็นหมอคนอื่น ๆ ที่แผนกเขาพูดกัน เก่งว่ะเรียนจบแล้วคะแนนเขาอันดับหนึ่งคงมารับช่วงต่อนั่งบริหารสบายใจเฉิบ” หมอนุชาที่ได้รับข่าวการกลับมาของว่าที่ผู้บริหารคนใหม่ที่เป็นโจทก์เก่ากับหมอเวธัส
“หึ! หมอสายรุ้งตายก็เพราะมัน เตรียมตัวรับผลกรรมที่มันก่อหลังจากที่รับตำแหน่งได้เลย” ใบหน้าหล่อของหมอเวย์ยกยิ้มที่มุมปากพร้อมกับสายตาที่เยือกเย็น ช่างเป็นรอยยิ้มที่ดูแล้วสยองจนหมอนุชาเองรู้สึกขนลุก
“มึงมีหลักฐานที่จะเอาผิดหมอน่านน้ำแล้วเหรอวะ เส้นสายพ่อมึงทำได้แค่ไหน”
“ผลชันสูตรในเลือดของสายรุ้งมีตัวยาที่ทำให้แท้งได้ แต่ไม่มีในรายงานบังเอิญหมอนิติเวชในนั้นเป็นคนของพ่อกู”
“รึว่าหมอสายรุ้งท้องจนต้องใช้ยาพวกนั้นเพราะมีความจำเป็นบางอย่างจึงไม่อยากเก็บเด็กเอาไว้ ผู้ชายที่เธอยุ้งด้วยก็มีแค่เขาแสดงว่าเกี่ยวกับหมอน่านน้ำจริง ๆ ด้วย แล้วทำไมผลเลือดกับไม่มีในรายงาน เหอะ! บิดเบือนความจริงทำทุกอย่าง”
“กูก็คิดแบบนั้นบางทีสายรุ้งอาจจะมีความจำเป็นอะไรบางอย่าง ที่แน่ ๆ เธอตั้งครรภ์หลังจากนั้นกูก็ไม่รู้อะไรอีกความจริงมันตายไปกับเธอคนตายพูดไม่ได้สินะ”
“กูเชื่อมึงไอ้เวย์ สายรุ้งต้องไม่ตายฟรีหากเธอไม่ได้รับความยุติธรรมกูเองจะคอยช่วยมึงเต็มที่”
งานรับปริญญา
“ขอบคุณค่ะ พี่หมอนุชาที่มางานของพวกเรา” ใบหม่อนและทิชายกมือไหว้หมอนุชาที่วันนี้เขามาร่วมแสดงความยินดี และสองสาวก็รับช่อดอกไม้ที่จิตแพทย์หนุ่มรูปหล่อตั้งใจหอบดอกไม้ช่อโตมามอบให้
“ยินดีด้วยนะครับ คุณพยาบาลทิชาใบหม่อนเก่งทั้งคู่เลย” มือหนาลูบไปที่หัวของสองสาวว่าที่พยาบาลอย่างเอ็นดู หมอนุชาสนิทสนมกับใบหม่อนและทิชาเพราะเขานั้นชอบทิชาอยู่ หลายครั้งที่พวกเขาไปเที่ยวด้วยกันในวันหยุดและมีหมอเวย์ติดตามไปด้วย
“ใบหม่อน ทิชา เราขอถ่ายรูปด้วยสิ” ว่าที่บุรุษพยาบาลหน้าตาดีเดินเข้ามาพร้อมกับมายืนคั่นกลางระหว่างสองสาว และขอให้หมอนุชาถ่ายรูปให้ซึ่งเขานั้นโอบเอวของเพื่อนสาวอย่างใบหม่อนดูใกล้ชิดสนิทสนม ทว่าทุกการกระทำนั้นอยู่ในสายตาของหมอเวย์ตลอดเขาแอบตามมาคอยมองดูภรรยาสาว ที่กระหนุงกระหนิงยิ้มเบิกบานกับเพื่อนชายในรถอย่างเหลืออด
“ขยับไป” เสียงคุ้นหูที่ได้ยินในทุกวันใบหม่อนจดจำมันได้ดี จึงหันไปมองตามเสียงที่มาจากทางด้านหลังร่างสูงของสามีคุณหมอสุดหล่อเดินเข้ามาแทรกระหว่างเธอและเพื่อนชาย หมอนุชาหัวเราะร่าในทันทีที่เห็นสีหน้าและท่าทางของเพื่อนสนิทที่เขาแสดงออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“คุณหมอมาได้ไงคะ ไม่ได้ชวนสักหน่อย” ใบหม่อนทำหน้าเจื่อนทันทีเพราะเธอไม่ได้ชวนเขา ตลอดระยะเวลาสองปีหลังจากแต่งงานเขาและเธอต่างใช้ชีวิตเป็นแค่รูมเมทกันเท่านั้น หมอเวย์ไม่เคยแตะต้องเธอและเขาก็วางตัวเฉยชามาโดยตลอดและ. งานของเขาก็ไม่เป็นเวลาน้อยครั้งมากที่จะว่างตรงกันทั้งคู่จึงไม่สนิทกัน
“ไอ้หมอนุมันยังมาได้เลย....แล้วทำไมฉันจะมาบ้างไม่ได้ นายถ่ายรูปเสร็จยังเสร็จแล้วก็ออกไปสิ” หมอเวย์ไล่เพื่อนชายของใบหม่อนและทิชาไปซึ่งคนที่ถูกไล่ก็รู้สึกไม่พอใจ จึงเดินออกไปด้วยท่าทีที่ไม่สบอารมณ์นัก
“เราไปก่อนนะทิชา แล้วเจอกันที่โรงพยาบาล” ใบหน้าหล่อของว่าที่บุรุษพยาบาลหนุ่มขยิบตาให้กับใบหม่อน ทำเอาหมอเวย์ตะลึงเขามองดูพฤติกรรมการจีบภรรยาสาวต่อหน้า คุณหมอหนุ่มทำได้เพียงชักสีหน้าและกรอกสายตามองบนคิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะเสน่ห์แรงขนาดนี้
“นี่ของขวัญวันรับปริญญา ดีใจด้วยนะเกรดสวยดีนี่” หมอเวย์ยื่นกล่องของขวัญให้กับใบหม่อนและอีกกล่องให้ทิชาเขาชื่นชมในความสำเร็จของทั้งคู่
“ขอบคุณค่ะ” ใบหม่อนยกมือไหว้และรับของขวัญจากสามี แม้ปากจะบอกว่าไม่เป็นห่วงและไม่สนใจแต่การกระทำของหมอเวย์สวนทางกับคำพูดเสมอ หลายครั้งที่เขามีคนเข้าหาหมอเวย์จะปฏิเสธและเขายังสวมแหวนแต่งงานเอาไว้ตลอดเวลา เป็นที่รู้กันดีว่าเขาแต่งงานแล้วทำให้สาว ๆ หลายคนต้องอกหักแต่ไม่มีใครเคยเห็นหน้าภรรยาของเขา
“ไม่มา ไม่ได้เชิญ เชอะ! ซื้อของขวัญมาด้วยไอ้หมอเวย์หัวก็ไม่ได้ล้านนะมึง”
“ไอ้นุมึงพูดมาก....เดี๋ยวมึงเป็นเจ้ามือเลี้ยงกูใบหม่อนและทิชานะเย็นนี้”
“สบายมากน้องทิชาอยากไปไหนพี่หมอนุตามใจหมดเลย อุ๊ย! น้องใบหม่อนด้วยจ้า” ใบหม่อนที่ยืนทำตาเขียวปัดใส่เพราะหวงเพื่อนสาว เนื่องจากรู้ดีว่าหมอนุชานั้นเจ้าชู้ชอบบริหารเสน่ห์ ทั้งตัวหมอทั้งสองก็แอบรักกันจึงไม่อยากให้ทิชาเสียใจและทิชาเองก็คิดแบบเดียวกับใบหม่อน เธอจึงไม่ให้ความหวังหมอนุชากลับคิดว่าเขาแค่หยอกอำเธอเล่นเป็นนิสัยส่วนตัว
คลับหรูใจกลางเมือง
เสียงดนตรีที่ดังกึกก้องทุกคนอยู่ในท่ามกลางแสงสีเสียงตระการตาหมอนุชาหมอเวย์ที่วันนี้ตามใจสองสาวพามาเลี้ยงฉลองความสำเร็จ วันนี้จึงมานั่งดื่มเอาใจเพราะถือว่าเป็นการผ่อนคลายคลับแห่งนี้จัดว่าหรูสุดและลูกค้าก็มีแต่คนที่มีอาชีพที่มั่นคงเหล่าไฮโซและนักธุรกิจต่างชอบมาคลายเหงาแฮงค์เอ้าท์ ณ สถานที่แห่งนี้เป็นส่วนใหญ่
“ใบหม่อนเธอจะดื่มเอาถ้วยรางวัลหรือไง สุขภาพเธอไม่ค่อยดีพิษเหล้ามีผลต่อกล้ามเนื้อหัวใจฉันไม่อยากควักหัวใจเธอออกมาเล่นรอบสองหรอกนะ”
“หมอเวย์ฉันดื่มแค่ไม่กี่ครั้งเองค่า....วันนี้อยากจะปลดปล่อยหมออย่ามารักษาตอนนี้จะได้ไหม” เสียงยานของใบหม่อนที่บ่งบอกว่ากำลังเมาได้ที่เธอฉลองจัดหนักกับเพื่อนสาวและหมอนุชาแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน สองปีมานี้ใบหม่อนได้ใช้ชีวิตตามที่ต้องการภายใต้การดูแลของสามีอย่างหมอเวย์
“เฮ้ย! ไอ้เวย์นี่ไม่ใช่โรงพยาบาลอย่าตึงดิ”
“ใช่ค่ะพี่หมอเวย์ชนแก้วดีกว่า” ทิชาที่ไม่อยากให้เสียบรรยากาศจึงชวนหมอเวย์ดื่มเธอรู้ดีว่าหมอเวย์นั้นเป็นห่วงใบหม่อนมากมายขนาดไหน เขาจะคอยเตือนและดูแลสุขภาพของเพื่อนสนิทเสมอบ่อยครั้งที่ใบหม่อนมาระบายให้ฟังในความจุกจิกของเค้า
“น้องใบหม่อนไม่ต้องกลัวทุกอย่างหมออย่างเราซ่อมได้ถ้าจะเปรียบร่างกายเหมือนเครื่องยนต์หัวใจก็เหมือนปั๊มน้ำ ไอ้เวย์มันหมอระดับมือพระกาฬถึงหัวใจน้องจะหยุดเต้นเดี๋ยวมันก็ทำให้กลับมาใช้งานได้เหมือนเดิม อึก!”
“พูดอะไรไร้สาระ ไอ้นุชามึงสมควรแล้วที่เป็นหมอโรคจิต”
“กูเป็นจิตแพทย์ เว้ย! ไม่ใช่หมอโรคจิต ไอ้หมอหั่นเครื่องในวัน ๆ มึงแหกแต่อกคนไข้ควักตับไตไส้พุงไอ้หมอปอบ!”
“ไอ้นุ! ”
“ฮ่ะ ฮ่ะ พวกพี่หมอนี่น่ารักจังตีกันทุกวันแต่รักกันมากน่าจะบอกความจริงกับครอบครัวได้แล้ว อีกสองปีหย่ากันไปอย่าลืมชวนพวกเราสองคนไปร่วมแสดงความยินดีด้วยนะ อึก!” ใบหม่อนที่เมาหนักพูดความคิดของตัวเองที่เก็บงำเอาไว้เธอคิดว่าหมอเวย์กับหมอนุชาเป็นคู่รักกันแต่ไม่บอกสถานะนี้ให้ใครรับรู้
“เธอ พูดอะไรใบหม่อนฉันไม่เข้าใจ” เสียงเพลงที่ดังพร้อมกับหูที่เริ่มอื้อหมอเวย์ที่พอกรึ่ม ๆ ได้ยินไม่ชัดเขาจึงไม่สนใจและยังคงสนุกต่อ
“มา ๆ ชนแก้วกัน วู้!”
- Writer
