แม้เวลาจะผ่านมาเกือบสิบสองปีแล้วก็ตาม แต่เขาค่อนข้างมั่นใจว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้คือเธอ...ปิ่นอนงค์ เมียคนแรกในชีวิต ผู้หญิงที่ขโมยพรหมจรรย์ของเขาไปอย่างไม่ใยดี
“ปิ่นอนงค์?”
น้ำเสียงติดรอยหยามหยันทำให้เธอสะดุดใจนิดหน่อยอย่างรู้สึกได้ เพียงแต่ไม่แน่ชัดว่ามันเป็นความรู้สึกแบบไหน สัญญาณดีหรือร้ายกันแน่
“ผู้การล่ะคะ?” ถามด้วยน้ำเสียงหวาน เรียบเย็น ตามสไตล์ผู้หญิงเลือดเย็นสินะ
“หมายถึงคุณป๋าหรือคะ” ป้านีถามกลับ
“ค่ะ คุณป๋า” ใช่ เธอลืมไปเลยว่าท่านผู้การต้องการให้เธออยู่ที่นี่ในฐานะลูกสาวคนเล็กของท่าน ความเมตตาของท่านทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจ และมีความพยายามที่จะเอาชนะโชคชะตาเลวร้าย
“ท่านกลับกรุงเทพฯไปแล้วล่ะ” เพชรทวีปชิงตอบเสียเอง เริ่มรู้สึกสนุกกับอำนาจในมือ “ตอนนี้ผมเป็นผู้ปกครองของคุณ จะทำหน้าที่ดูแลคุณจนกว่าคุณจะหายป่วย คุณป๋าคงบอกให้คุณรู้บ้างแล้ว”
“นายหัวเพชรหรือคะ?” แน่นอน ท่านผู้การบอกเธอแล้วว่าเพชรทวีปลูกชายคนโตของท่านจะเป็นคนดูแลและคุ้มกันเธอจนกว่าคดีจะสิ้นสุด
เพชรทวีปจ้องหน้าหญิงสาวนิ่งงัน ความเจ็บแค้นในอดีตทำให้ใจเขาสั่นพร่าไปหมด หากเธอรู้ว่าโชคชะตาของเธอตกอยู่ในมือมารเช่นเขา เธอจะรู้สึกอย่างไรนะ จะวิ่งหนีไปตอนนี้ หรือยอมชดใช้ให้เขาแต่โดยดี
“มุกสลิลสินะ!”
น้ำเสียงของชายหนุ่มรู้สึกคุ้นหูอย่างประหลาด แต่ก็จำไม่ได้ว่าเคยได้ยินโทนเสียงแบบนี้ที่ไหน
“คุณเพชร...”
ใช่...เขาคือนายเพชร ผู้ชายที่เธอเคยทิ้งไปอย่างไม่ใยดีไงปิ่นอนงค์ คอยดูเถอะ เขาจะเอาคืนอย่างสาสมเลยล่ะ ความจำเสื่อม ตาบอดชั่วคราวงั้นเหรอ สงสัยสวรรค์อยากจะให้เขาลงโทษเธอ จึงส่งเธอมาที่นี่
“เรียกพี่เพชรก็ได้ครับ ยังไงเราก็เป็นพี่น้องกันนี่ คุณป๋าบอกแล้วนี่นา” เพชรทวีปยิ้มเจ้าเล่ห์ หากบิดารู้ว่าส่งเหยื่อมาเข้าปากเสือ ท่านจะโทษตัวเองหรือโทษลูกชายเลวอย่างเขากันนะ “พี่เพชรคนนี้สัญญาด้วยชีวิตและลมหายใจว่าจะดูแลน้องมุกเป็นอย่างดีเลยครับ”
หากเธอไม่ได้ความจำเสื่อม เธอจะจำประโยคนี้ได้มั้ยนะ เพราะเขาเคยพูดกับเธอมานับพันครั้งตอนที่คบกัน มันอดสงสัยไม่ได้
“พี่เพชร” ริมฝีปากอิ่มงามขยับเล็กน้อย ดวงตาคู่สวยที่มองเห็นทุกอย่างตรงหน้าเลือนลางไม่อาจทำให้เธอมองเห็นใบหน้าเย้ยหยันของผู้ชายตัวโตตรงหน้าได้ชัดนัก ยามยกมือไหว้เขาอย่างนอบน้อมสุภาพ “ขอบคุณนะคะพี่เพชรที่เมตตามุก...”
“น้องมุกหน้าเหมือนใครบางคนที่พี่เคยรู้จัก เห็นหน้าน้องมุกครั้งแรกทำพี่ตกใจ”
คิ้วสวยขมวดมุ่น “จริงหรือคะ?”
“ใช่ เหมือนมาก อย่างกับ...คนเดียวกัน” สองเท้าก้าวขยับจะเข้าใกล้หญิงสาว แต่ร่างเขาโดนสองฝรั่งสาวเข้ามาจู่โจมสวมกอดนัวเนียเสียก่อน
“เบบี๋ เมื่อไหร่เราจะอึ๊บกันต่อคะ ฉันรอคุณจนแห้งหมดแล้วเนี่ย...”
“ไปต่อกันเถอะค่ะ ฉันอยากขย่มคุณจะแย่”
แต่เขาอยากจะบ้า โผล่มาตอนนี้ก็ทำเขาเสียหายหมดเลยสิ...อุตส่าห์สร้างภาพเป็นพี่ชายแสนดีสุดอบอุ่น ตอนนี้คงกลายเป็นไอ้คนบ้ากามไปแล้ว
“ใครคะ?” จริงสิ เธอมองไม่เห็นนี่นา