มาเฟียหนุ่มนั่งจ้องร่างงามที่หลับอยู่บนเตียงเขานั่งจ้องเธอแบบนี้มาได้ 3 ชั่วโมงได้แล้ว โดยมือถือบุหรี่และสูบพ่นควันออก สายตาคมก็จ้องนิ่งมาที่ร่างงามที่ยังคงหลับใหลไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร
“พิมดาว ตื่นได้แล้ว” ฟาโรห์เดินเข้ามาและเขย่าตัวเธอเบา ๆ ให้ตื่น
“อื้อ...” ร่างบางลืมตาขึ้นและบิดตัวไปมาด้วยความเมื่อยล้าตามตัวที่ได้ผ่านศึกหนักกับเขาเมื่อคืน
“ฉันจะต้องกลับบ้านแล้ว”
“ค่ะ”
“เธอจำกฎที่ฉันบอกได้ใช่ไหม” เสียงเข้มเอ่ยถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจังและหนักแน่น
“ค่ะ พิมจำได้ พิมจะไม่เรียกร้องอะไรทั้งนั้น จะทำตามที่คุณฟาโรห์ต้องการและสั่งทุกอย่างเลยค่ะ”
“เด็กดี ฉันต้องไปแล้ว มีอะไรหรือต้องการอะไร บอกลูกน้องหน้าคอนโดได้เลยนะ บัตรเครดิตและเงินสดฉันวางไว้ให้แล้ว และนี่มือถือเครื่องใหม่ ฉันบันทึกเบอร์ของฉันไว้ในเครื่องแล้ว”
“ค่ะ แต่เครื่องเก่ายังใช้ได้อยู่เลยนะคะ” พิมดาวรับโทรศัพท์หรูเครื่องให
