Vaniella's POV
Hinaplos ko ang mukha ni Hakan na mahimbing na natutulog sa harapan ng kuna ng kambal. Siya ang nagbantay sa kambal at nag-aasikaso sa mga ito habang ako naman ay tulog dahil sa masama ang aking nararamdaman.
He must be so tired and sleepy. But I have to wake him up dahil sinusumpong na naman ako ng PTSD ko. Nagising na lang ako na pawisan at umiiyak. Ayaw ko sana siyang gisingin but I have no choice but to do it. I need someone to talk to, I am hungry too. Gusto kong kumain na kasama siya. Para hindi kung ano-ano ang pumapasok sa isip ko.
Katulong naman niya si Manang na siya munang pansamantala na magiging nanny ng kambal habang wala pa kaming nahahanap ni Hakan. Kaya naman confident ako na hindi napabayaan ni Hakan ang mga anak namin at nakapagpahinga naman siguro siya
