>“หนูไม่ได้แกล้งงอน…แค่ยังไม่หายดี…”
ชุนเดินเข้ามาใกล้แนบตัวจนเป่าเป้ยถอยหลังไปติดกำแพง มือเขายกขึ้นเท้ากำแพงด้านข้าง
>“งั้นหายเลยตอนนี้ได้ไหม? หรืออยากให้พี่พูดว่า ‘ชอบหนู’อีกรอบ แต่คราวนี้กระซิบข้างหูนะ?”
เป่าเป้ยหน้าแดง หัวใจเต้นโครมคราม รีบหลบตัวหนีออกมา
>“มะ...ไม่ต้องค่ะ หายแล้วก็ได้ แต่พี่ห้ามแกล้งหนูกลับนะ”
ชุนยิ้มนิดๆอย่างพอใจ
>“หายงอนแล้วก็กินข้าวด้วยกัน ห้ามหนีไปนั่งไกลอีก เข้าใจไหมครับ?”
>“เข้าใจค่ะ”
----------------------
🌿 หนีเมืองวุ่นวาย ไปหลบหัวใจไว้ในวันเงียบๆ
เป่าเป้ย × เหยียนชุน ออกทริปนอกเมืองแบบสองต่อสอง(แต่ไม่ได้นาน)
คู่รอง หาน × หลิน โดนลากร่วมทริปโดยไม่ตั้งใจ แต่กลับเป็นโอกาสดีสำหรับ "ความใกล้ชิดที่ไม่ทันตั้งตัว"
🧳 จุดเริ่มต้นกับความตั้งใจว่าจะไปกันแค่สองคน...
เป่าเป้ยยื่นใบจองที่พักให้เหยียนชุนดู
>“หนูจองที่พักไว้แล้ว~ อยู่แค่ชานเมือง
