ค่ำวันหนึ่งหลังเป่าเป้ยกลับไปที่หอพัก
ชุนเปิดประตูออกมาเจอคนที่ไม่ได้เห็นหน้านาน
มิ้งค์มาในชุดเดรสสั้น ผมปล่อยตรงวันนี้ไม่ได้รวบ แววตานิ่งยืนอยู่หน้าห้องของชุน
>“มาทำไม？”
>“ฉันไม่ได้มาขออะไร แค่อยากให้พี่ฟัง…เสียงจากคนที่พี่เคยทำหล่นทิ้ง”
ชุนไม่ตอบ แต่สายตาเขานิ่งสนิท
ท่าทีเย็นจนคนตรงหน้าแทบอ่านไม่ออก
💬 เกมเปิดไพ่
>“พี่ชุนตอนนั้นพี่รู้ใช่ไหม ว่าฉันกำลังจะหมั้น เขาจะเลือกฉันอยู่แล้ว ถ้าพี่ไม่ไปพูดอะไรกับเขา”
มิ้งค์เปิดประโยคพูดก่อน
>“ฉันไม่ได้พูดอะไร เพราะเขาไม่ควรต้องเลือกระหว่างเธอกับความรู้สึกที่แท้จริง”
ชุนคิ้วขมวดเข้าหากันแน่น มิ้งค์ยิ้มบางๆ
>“แปลว่าสุดท้าย…เขาก็เลือกพี่?”
>“ไม่ใช่ฉันที่เขาเลือกไม่ใช่เธอด้วย เขาเลือกจะหายไป เพราะพวกเราทั้งคู่ต่างทำร้ายเขาในแบบของตัวเอง”
⚠️ เป่าเป้ยโผล่มากลางบทสนทนา
ขณะนั้นเป่าเป้ยเข้ามาหลังลืมของ
และเห็นมิ้งค์อยู่หน้าห
