"นี่ถ้าซื้อล็อตเตอรี่มีถูกรางวัลที่หนี่งแน่ๆ" เธอพนันกับสามีเอาไว้ว่าไม่เกินครึ่งเช้าของวันต้องเห็นหน้าลูกชายตัวเองโผล่มาที่บ้านอย่างแน่นอน
เราทั้งคู่จึงขลุกอยู่แต่ในห้องนั่งเล่นหลังมื้ออาหาร นี่ก็เพิ่งผ่านมาแค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้น
"ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะผู้การ"
"ทำไมไปบ้านนั้นไม่เห็นแจ้งผมก่อนเลยครับ" ผู้การสันต์ทิ้งสะโพกลงนั่งฝั่งตรงข้ามมองหน้าทั้งพ่อและแม่
"ไปบ้านลูกตัวเองต้องบอกก่อนด้วยเหรอผู้การ" คนเป็นแม่ถามด้วยความแปลกใจ ลูกชายเธอทำเหมือนเราไปบุกรุก
"บอกก่อนสิครับ บ้านผมเข้าออกมีระบบรักษาความปลอดภัย เกิดมีใครแอบติดตามพ่อกับแม่เข้าไปยิงผมในบ้านทำไง"
"ไม่มีหรอกผู้การ แม่เปิดฝากระโปรงรถดูแล้ว" แทบจะงัดล้อรถดูว่ามีใครมุดอยู่ในนั้นไหม
"ไม่มีคนเข้าไป แต่อาจมีระเบิดติดมาด้วย บึ้มเดียวตายทั้งบ้านแม่จะว่าไงครับ"
พอได้ยินอย่างนั้นคนเป็นแม่เงียบปาก ก็จริงของผู้การสันต์ เธอลืมนึกถึงข้อ
