จมูกโด่งกดลงไปบนแก้มนุ่มหนักๆ แล้วสูดดมเอาความหอมเข้าเต็มปอด ให้สมกับที่เขาคิดถึงเธอ
ไอ้หรั่งไม่ได้โกหกว่าเขาคิดถึงชมจันทร์จริงๆ
คิดถึงมาก
คิดถึงจนจะขาดใจตาย
ไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะมีอิทธิพลต่อเขาได้ขนาดนี้ทั้งที่เพิ่งมาอยู่กับเขาได้ไม่นาน
หากตาและยายของชมจันทร์ทำเหมือนที่ไอ้หรั่งว่าจริงๆ เขาคงจับคนทั้งคู่มัดรวมกันแล้วเผาทิ้งในป่า
ไม่รู้ล่ะ หากวันนั้นมาถึงเขาคงทำอะไรสักอย่างแทนการนั่งมองเฉยๆ
"อ๊ะ" ปากเรียวหลุดอุทานออกมาเมื่อซอกคอถูกกัด มือเรียวลูบไล้สัมผัสเมื่อเขาผละออกก็พบว่ามันเป็นรอยฟัน
"ผู้การกัดชมทำไมจ๊ะ"
"มันเขี้ยวเธอ"
ชมจันทร์หน้าบึ้ง แบบนี้ก็ได้เหรอ
"หากชมมันเขี้ยวผู้การบ้าง ขอกัดกลับคืนได้ไหมจ๊ะ"
"เอาสิ อนุญาตให้กัดได้ทั้งตัว โดยเฉพาะ 'หัว' ฉันชอบ"
"บ้าเหรอจ๊ะ ใครจะไปกัดหัวคนอื่นได้"
"มีบางหัวที่กัดได้ไง แต่ต้องกัดเบาๆ นะ"
ชมจันทร์คิดตาม หัวอะไร?
หน้าแดงเมื่อนึ
