รสิกาจูบตอบเขา ใช้มือโอบกอดรอบคอหนาของเขาเอาไว้อย่างวาบหวาม
สิ่งที่กำลังกดเข้ามาหาทำให้เธอต้องร้องครางเสียงหลงด้วยความเจ็บ เธอถอยหนีแต่เขากุมสะโพกนิ่มของเธอเอาไว้ไม่ยอมให้เธอหนีหายไปไหนได้
“อื้อ... อย่า พอก่อน เจ็บ” รสิการ้องครางออกมาเสียงหลงด้วยความเจ็บ เธอดันหน้าท้องของเขาเอาไว้ แต่เขาล็อกร่างของเธอเอาไว้ไม่ยอมปล่อย
รสิกาถึงกับน้ำตาซึมกับความเจ็บที่ได้รับ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าการเสียตัวแล้วจะเจ็บปวดถึงขนาดนี้
เขาบดจูบริมฝีปากช่างประท้วงของเธอ สอดแทรกลิ้นเข้าไปพัวพันทำให้เธอเสียวซ่านและอาศัยจังหวะนั้นกดแทรกเนื้อกายชายเข้าไปเต็มๆ ลำ
รสิกาอ้าปากค้างครางเสียงหลงเธอรู้สึกเหมือนร่างกายส่วนล่างกำลังฉีกขาด
รสจูบและการเล้าโลมอื่นใดไม่ได้ทำให้เธอหายเจ็บเลยแม้แต่น้อย รสิกาภาวนาว่าขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปโดยเร็ว เธอจะหนีก็หนีไม่พ้นเพราะโดนล็อกเอาไว้ด้วยอ้อมแขนแกร่ง
นอกจากที่เธอจะไม่เสร็จสมแล้ว
