“เมาใช่มั้ย”
พรึ่บ!
ชายเสื้อถูกดึงลงปกปิดส่วนล่อตาล่อใจตรงหน้าเอาไว้จนมิด แต่คนที่ไม่ชอบใส่ชั้นในนอนและเสื้อสายเดี่ยวเข้ารูปจึงทำให้เห็นจุกนูนดันเนื้อผ้าขึ้นมา ถึงจะมีสิ่งที่คิดว่าสามารถดึงดูดสายตาผู้ชายได้แต่วาฬกลับไม่แม้แต่จะมองด้วยซ้ำ
“สี่ขวดเองใครเมาอะไรไม่มี แล้วของแค่นั้นไม่ได้กินด้วยเอามาหยอดตา” ของแค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอกน่า แล้วตอนนี้มั่นใจว่าสติอยู่ครบและรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่
“เออเก่ง หลบจะเล่นเกม” วาฬพูดอย่างไม่ใส่ใจจากนั้นก็ใช้มือดันตัวฉันออกให้พ้นหน้าจอ ซึ่งฉันยังคงไม่ยอมขยับตัวไปไหน ยืนบังหน้าจอคอมพิวเตอร์เพื่อนอยู่แบบนั้น
“เมินเหรอวาฬ” ไอ้คนแบบนี้กล้าเมินนมฉันเหรอ...
“....” ไร้เสียงตอบกลับ วาฬทำเพียงมองหน้าฉันด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่แสดงออกทางอารมณ์ความรู้สึกใด ๆ
ทำให้ฉันลอบใช้สายตามองลงต่ำไปยังส่วนกลางลำตัวที่อยู่ใต้กางเกงนอนขาวยาว ทุกอย่างยังปกติไม่มีอะไรตื่นขึ้
