ท่านอ๋องรีบพากงเหรินซินมาที่จวน เมื่อมาถึงจวนท่านอ๋องจึงได้เชิญท่านหมอมาตรวจอาการให้นาง แต่ก็ต้องพบกับความแปลกใจ
“ท่านอ๋องเท่าที่กระหม่อมตรวจร่างกายคุณหนูกงดูแล้ว นอกจากชีพจรที่อ่อนแอเล็กน้อยเนื่องจากพักผ่อนไม่เต็มที่ก็ยังไม่พบความผิดปกติใด ๆ เลยนะพ่ะย่ะค่ะ”
“เป็นไปได้อย่างไร ก่อนหน้านี้… เอ่อ ข้าหมายถึงท่านตรวจแน่แล้วหรือไม่”
“พ่ะย่ะค่ะ”
หมิงเว่ยเซียวรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก ก่อนหน้านั้นเขาพานางกลับมากงเหรินซินหมดสติแทบจะเหมือนคนใกล้ตาย ไม่ว่าจะพยายามปลุกนางเท่าใดก็ไม่ยอมตื่น จนถึงในตอนนี้ที่นางยังคงหลับสนิทไปเกือบครึ่งชั่วยาม เมื่อได้ยินเสียงของเขากับหมอหลวงนางจึงค่อย ๆ ขยับตัว
“ที่นี่คือที่ใด…”
“กงเหรินซินเจ้าฟื้นแล้วหรือ ท่านหมอนางฟื้นแล้ว"
กงเหรินซินค่อย ๆ ลุกขึ้นมานั่งและมองไปรอบ ๆ เมื่อเห็นท่านอ๋องและหมอหลวงจึงได้เข้าใจว่านางคงจะถูกเขาพามาที่จวนอ๋องระหว่างที่คุยกันยังไม่จบ
“
