“เรื่องนั้นหม่อมฉันเคยบอกไปแล้วว่าไม่ได้โกรธนานแล้ว”
“เช่นนั้นจากนี้ไปเจ้ากับข้าก็คุยกันดี ๆ ได้แล้วใช่หรือไม่”
เหรินซินไม่ตอบแต่ยิ้มและก้มหน้าลง ในชาติก่อนแม้ว่าจะเคยชอบเฉินกวน แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะทำให้นางรู้สึกหัวใจเต้นแรงจนวาบหวิวเช่นนี้
“เหตุใดจึงไม่ตอบข้า ข้าเบื่อที่จะเล่นละครแล้วแต่ก็ช่วยไม่ได้ที่เริ่มจะติดใจบทบาท “คนรัก” ที่เจ้ามอบให้เสียแล้ว”
กงเหรินซินมิอาจหลีกหนีความรู้สึกหวั่นไหวนี้ได้ ซึ่งนางรู้ดีอยู่แล้วว่าสักวันคงตกหลุมรักเขาเป็นแน่ อีกทั้งหลังจากผ่านเรื่องราวหลาย ๆ อย่างมาด้วยกันนางก็รู้ว่าท่านอ๋องมิใช่คนปากหวานแต่ก็มักจะจริงจังกับคำพูดของตนเองเสมอ และหลาย ๆ ครั้งเขามักจะเย็นชา เด็ดขาดและไม่ได้หูเบาเชื่อคนง่ายอย่างที่นางเคยเข้าใจมาก่อนหน้านี้
“ว่าอย่างไร ตกลงเจ้าจะยอมเลิกเล่นละครและหันมาเป็นคนรักในชีวิตจริงของข้าได้หรือไม่”
“พระองค์แน่พระทัยแล้วหรือเพคะ”
“หลัง
