ซ่งจินหรูเงยหน้ามองพักตร์เย็นชาตรงหน้า น้ำตาไหลรินด้วยความเสียใจและผิดหวัง นางไม่คิดมาก่อนเลยว่าท่านอ๋องจะวางแผนทั้งหมดนี้ก็เพื่อจับนางมาลงโทษ
“ทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้ข้ายอมรับผิดงั้นหรือเพคะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาท่านไม่เคยเชื่อข้าเลยว่าถูกกงเหรินซินกลั่นแกล้ง ที่ข้าต้องปกป้องตัวเองก็เพราะพวกนางทั้งสิ้น”
หมิงเว่ยเซียวหลับตาลงช้า ๆ และทอดถอนใจออกมาอีกครั้ง
“จนป่านนี้เจ้าก็ยังคงโทษว่าเพราะผู้อื่นทำให้เจ้าเป็นเช่นนี้ ดูท่าคงหมดหนทางแล้วจริง ๆ”
“ท่านจะบอกว่าทั้งหมดนั่นเป็นการแสดงงั้นหรือเพคะ ตอนที่ข้าเป็นลมท่านก็รีบวิ่งมาหาที่ห้อง ทิ้งกงเหรินซินเอาไว้ในคุกจนถูกคนอื่นทำร้าย เมื่อหลายวันก่อนท่านก็อยู่เฝ้าไข้ข้าทั้งคืน ทั้ง ๆ ที่นัดกับกงเหรินซินเอาไว้ ท่านจะบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับข้าเลยจริงหรือ!”
ท่านอ๋องหันไปมองนางอีกครั้ง และเผยยิ้มออกมาเล็กน้อยและส่ายหัว จินหรูที่นั่งคร่ำครวญอยู่มองด้วยความตกตะลึ
