ลานฝึก
“ท่านช้าเกินไป”
“เจ้าเร็วเกินไปต่างหาก กระบี่ของเจ้าใจร้อนไม่ต่างกับเจ้าของ”
“พูดมากจริง”
กระบี่อ่อนที่ถูกดาบพาดเริ่มเข้าจังหวะกันมากกว่าครั้งก่อนที่ฝึกเกือบสองชั่วยามก็ยังไม่สามารถเข้ากันได้ แต่วันนี้เพียงสามกระบวนท่าก็เริ่มปรับเข้าหากันได้
“ตูม!!”
“สำเร็จแล้ว!”
“เจ้าพูดว่าสำเร็จงั้นหรือ เรายังไปได้เพียงขั้นที่สี่เท่านั้น นี่ก็แค่ก้าวหน้ากว่าสองคนนั้นแค่ก้าวเดียว วิชาของอาจารย์มีเจ็ดขั้นเชียวนะอาซิน”
“ท่านอย่าพึ่งทำลายความหวังของข้าสิ ข้าฝึกกับเฉินกวนสองปียังได้เพียงขั้นที่สาม มิอาจผ่านขั้นที่สี่ไปได้ด้วยซ้ำ”
“เจ้าเอ่ยนามเขาอีกแล้วนะ”
“ข้า…”
ท่านอ๋องเดินเข้ามาประชิดและพานางฝึกอีกครั้ง คราวนี้ทั้งรวดเร็วและดุดันมากกว่าเดิม
“อาเซียวท่านเบา ๆ หน่อยสิ ข้าตั้งตัวไม่ทัน”
“หากเจ้าแพ้ข้าจะจับเจ้าลงโทษต่อหน้าฟ้าดิน”
“ไม่นะ”
กระบี่อ่อนในมือของเหรินซินเริ่มตอบรับดาบของเว่ยเซียว
