“ทำไมถึงไม่บอกไปว่าฉันเป็นใคร ให้เด็กนั่นเอาฐานะตัวเองมาข่ม ทำเหมือนฉันช่วยธุรกิจคุณไม่ได้” สุดท้ายก็หยิบยกอีกเรื่องขึ้นมาพูดแทนจะตอบคำถามที่เขาเอ่ยถามเรื่องว่าที่นายหญิงใหญ่ของท่าเรือไป
“พูดเรื่องอื่น”
“ตอบสิ” นั่น..นางเอกจนมุมก็ทำสีหน้าไม่พอใจ พูดด้วยน้ำเสียงวีนใส่เขา
“หนูโดนเอาอำนาจจากชื่อเสียงของหนูกับตระกูลไปอ้างเพื่อผลประโยชน์กับธุรกิจตัวเอง ฉันไม่อยากทำแบบนั้น ไม่ต้องให้ใครรับรู้ว่าหนูเป็นใครมาจากไหน ยิ่งกับธุรกิจยิ่งแล้วใหญ่ ให้รู้แค่เป็นคนของฉันก็พอแล้ว”
“ก็ใช่ แต่แบบนี้มันก็หยามกันไปหน่อย มาบอกว่าฉันช่วยเรื่องธุรกิจไม่ได้เหรอ แล้วอะไรอีกนะ แค่สนองตัณหา ถ้าทำแค่นั้นแล้วคุณรัก น้องปิ่นอะไรนั่นมันก็โดนคุณรักไปแล้วสิ”
“ครับ”
“ยิ้มอะไร” เพราะคีตะมีเพียงคำว่าครับสั้นๆ ตอบกลับเธอมาพร้อมทั้งยกยิ้มเหมือนจะพอใจอะไรสักอย่างอยู่มาก เธอถึงได้ถามออกมา
ในเมื่อก็เห็นว่าเธอกำลังอารมณ์ขึ้น
