คนถูกถามส่ายหน้ายิ้มๆ เอ่ยช้าชัดว่า
“โปรดไม่เป็นอะไร กายใจเย็นๆ ก่อนนะ” พูดพลางกุมกระชับมือเขาไว้แน่นแทนการยืนยัน
ณกูลถอนหายใจโล่งอกราวกับยกภูเขาทั้งลูกออกไป เขาทั้งเป็นห่วงและกังวลเรื่องของเธอจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ ทุรนทุรายเพราะความกลัดกลุ้มมานาน ทรมานแค่ไหนไม่มีใครที่รู้ดีไปกว่าตัวเขาหรอก เจ็บปวดจนหัวใจแทบจะแตกสลาย เมื่อคิดว่าเธอกำลังทุกข์ทนอยู่ที่ไหนสักแห่งโดยที่เขาไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้เลย
“เป็นเพราะมัน ไอ้ดอมมันเล่นสกปรก” เขากัดฟันกำหมัดแน่น “แต่โปรดไม่ต้องกลัวนะ กายจะพาโปรดหนีไปจากเงื้อมมือของมันเอง คราวนี้รับรองต่อให้มันหาให้ตายยังไง ก็ไม่มีวันเจอโปรดแน่นอน กายจะปกป้องโปรดเอง”
ณกูลบีบมือเธอแน่น ขอแค่มีโปรดปรีดา แค่ได้เห็นเธออยู่ดีมีสุข เขาพร้อมจะทำเพื่อเธอโดยไม่กลัวอะไรทั้งนั้น จะดาหน้าพุ่งชนกับทุกอย่าง แม้แต่อำนาจของดนุวัศและตระกูลวรรณโชติสิริก็ตาม
โปรดปรีดามองหน้าเพื่อนหน
