ดึกดื่นค่อนคืนจนล่วงเลยเข้าสู่เช้าวันใหม่หลายชั่วโมงแล้ว ดนุวัศเดินถอนหายใจเข้ามาในห้องนอนพลางคลายปมเนกไทหลวมๆ วันนี้เขามีหลายเรื่องต้องจัดการให้เสร็จจึงค่อนข้างเหนื่อยล้ามากกว่าทุกวัน เรียกว่าเป็นวันที่หนักหนาวันหนึ่ง แต่ก็โล่งใจมากที่สุดด้วยเช่นกัน เพราะเรื่องของรมิดาที่คาราคาซังจะจบลงในวันนี้เสียที
ชายหนุ่มขมวดคิ้วมองภรรยาที่นั่งหลับคอพับคาโซฟาด้วยความแปลกใจ ทำไมโปรดปรีดาถึงมาอยู่ตรงนี้ ไม่ขึ้นไปนอนบนห้องให้สบาย
หรือว่าเธอรอเขา?
วันวานเก่าๆ ที่กลับมา ความรู้สึกที่ว่ามีคนรอคอยทำให้ดนุวัศเผลอยิ้มด้วยความอุ่นใจ นานเท่าไรแล้วที่เขาไม่เห็นภาพของภรรยาอย่างนี้ ยิ่งมองดูเธอที่นอนหลับปุ๋ยท่ามกลางแสงไฟสลัวด้วยแล้ว ใจเขายิ่งฟูรู้สึกว่าไอ้ที่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันคล้ายจะหายเป็นปลิดทิ้ง
ชายหนุ่มเดินเข้าไปหย่อนกายนั่งลงข้างๆ อย่างเงียบกริบ เกลี่ยผมบนใบหน้าหวานที่หลับตาพริ้มแล้วก้มจุมพิตแก้มนวลอย่า
