“กายว่าควรบอกความจริงให้มันรู้ ความเจ็บปวดเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้...”
โปรดปรีดาเอาแต่เฝ้าขบคิดถึงคำพูดของณกูลวกไปวนมาไม่หยุด เธอเห็นด้วยกับเขาทุกคำ เพียงแค่เธอบอกความจริงกับดนุวัศก็อาจจะช่วยเคลียร์ความเข้าใจผิดกันได้ในหลายๆ เรื่อง เขาอาจจะเข้าใจเธอมากขึ้นหรือเธออาจจะไม่โดนตราหน้าว่าเป็นฆาตกรอีก เธอรู้และเข้าใจดีทุกอย่าง แต่ก็ยังอดลังเลไม่ได้ เพราะทนแข็งใจทำเรื่องโหดร้ายพรรค์นั้นกับดนุวัศไม่ลงจริงๆ
“คิดอะไรอยู่?”
โปรดปรีดาสะดุ้ง จู่ๆ ก็มีมืออุ่นๆ มาแตะบนหัวไหล่อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว เธอหันกลับมาหาคนที่ยืนซ้อนหลังกัน แต่อารามรีบร้อนทำให้ใบหน้ากระแทกเข้ากับแผงอกเขาอย่างจัง
“ซี้ด!” เจ็บจนต้องร้องออกมาพลางยกมือคลำปลายจมูกป้อยๆ พอลืมตากล้ามอกหนั่นแน่นลาดลงไปยังหน้าท้องลีนสวยแบนราบที่โผล่พ้นสาบเสื้อคลุมอาบน้ำก็โชว์หราอยู่ต่อหน้าต่อตา ทำเอาหญิงสาวเผลอกลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว
สติกระเจิง
