"ผมขอคุยกับน้องวันใหม่ได้ไหมครับ ผมสัญญา ว่าผมจะไม่ทำอะไรที่ไม่ดี" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
"..." ป้ามลก็มองเขาอย่างเห็นใจ จะดีกว่าไหมที่คุยกันด้วยเหตุผล และเขาก็คงรู้แล้วว่าเด็กคนนี้คือเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง จะกีดกันต่อไปก็คงไม่ได้อีก อะไรจะเกิดก็แค่ต้องยอมรับ
"นะครับป้ามล"
"ค่ะ" พูดจบป้ามลก็คลายอ้อมกอด หลานสาวสุดที่รักลง พร้อมกับพาเขาไปนั่งที่โซฟา
"น้องวันใหม่มาหาลุงได้ไหมครับ" เขาพูดเสียงสั่น
"..."เด็กหญิงหันหน้าไปหายายก่อน และยายก็พยักหน้าให้ เพื่อเป็นการยืนยันว่าให้ไปนั่งกับเขา เด็กหญิงก็ไปนั่งข้างเขาแต่โดยดี
"น้องวันใหม่อายุเท่าไหร่แล้วครับ" และเขาก็เริ่มถามในสิ่งที่อยากรู้
"ห้าขวบแล้วค่ะ" ก่อนจะตอบก็ยังคงหันหน้าไปหายาย ยายก็พยักหน้าให้เป็นการอนุญาต ทำให้เด็กหญิงรู้สึกผ่อนปลน และยอมพูดคุยกับคุณลุงหน้าดุ คนนี้แต่โดยดี
"หะ...ห้าขวบหรือครับ" ถามพร้อมกับยิ้มออกมา พยายาม
