คุยกับเจ้าสัวธวัชเสร็จ เธอก็มานั่งคิดอะไรตามลำพังที่ศาลาริมน้ำ ทุกประโยคที่ท่านเจ้าสัวพูดกับเธอ มันทั้งจริงจัง และเป็นคำสั่งที่เด็ดขาด ซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมต้องเก็บมาคิดมากขนาดนี้
["ออกไปจากชีวิตลูกชายฉันซะ"]
ในตอนนั้นเขาก็ส่งข้อความมาพอดี เธอก็ส่งข้อความตอบกลับว่าจะไปรอที่หน้าบ้าน เขาก็ยอมขับรถออกไปจอดรอเธอที่หน้าบ้านแต่โดยดี
"จะไปเอาของที่สนามแข่ง" เขาหันมาบอกเธอ แล้วก็หันไปขับรถต่อ
"อืม จอดข้างหน้าก็ได้ เดี๋ยวฉันกลับเอง"
"กูบอกแล้วเหรอว่าจะให้กลับ"
"นี่ ยังจะพาฉันไปด้วยอีกเหรอ ไปทำอะไรบ้า ๆ อีกล่ะ"
"หึ กูบ้าได้มากกว่านั้นอีก" เขาชอบมากเลยเวลาที่ได้ทำอะไรที่เธอไม่ชอบ
เมื่อทั้งคู่มาถึงสนามแข่ง ทุกคนที่อยู่ในสนามก็ต่างจ้องมาเป็นตาเดียวด้วยความสงสัย เพราะเข้าใจว่าผู้หญิงคนนี้เป็นของไอ้ภีมแล้ว แล้วทำไมทั้งคู่ยังมาด้วยกันได้
"สัสพวกมึงอย่าไปมอง ไอ้ห่าเป้ ยังไม่ฟื้
