“ความทรงจำของพี่ที่เคยลืมไป… มันกลับมาแล้ว”
ราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุนลงไปชั่วขณะ ห้องนอนถูกปกคลุมไว้ด้วยความเงียบจนได้ยินเสียงของเครื่องปรับอากาศ หัวใจลีอาร์เต้นแรงดั่งกลองที่กำลังตีรัว ช็อคและอึ้งจนพูดไม่ออกกับสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่
ดวงตาที่แห้งเหือดถูกแทนที่ด้วยความเปียกชุ่มจากน้ำตา มองแฟนหนุ่มด้วยแววตาสั่นระริก สิ่งที่เคยเกือบหมดหวังมาโดยตลอดตอนนี้มันสมหวังแล้ว ที่มีน้ำตาไม่ได้เสียใจหากแต่มันกำลังดีใจต่างหาก
เธอคาดหวังให้เขาจำอดีตได้ แต่ในขณะเดียวกันก็แอบเผื่อใจเอาไว้ว่าคงไม่มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น เฝ้าภาวนาทุกวันขอให้เขากลับมาจำอดีตได้ในสักวัน คำอธิษฐานของเธอคงส่งถึงพระเจ้าแล้วสินะ…
“พะ…พี่ฮันเตอร์ไม่ได้แกล้งลีอาร์เล่นใช่ไหม”
“ไม่”
“ฮึก” เธอไม่อาจหักห้ามน้ำตาได้อีกต่อไป มันรินไหลอาบสองพวงแก้มพร้อมกับเสียงสะอื้นที่ดังเล็ดลอดออกมา เธอเริ่มมองเห็นใบหน้าของเขาได้อย่างพร่ามัวเพราะมีน้ำ
