แสงแดดอ่อนๆ ของเช้าวันใหม่สะท้อนผ่านม่านสีขาวเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยสุดหรูหรา ตกกระทบใส่ใบหน้าสวยหวานของคนไข้สาวที่กำลังนอนหลับใหล ทำให้เธอเริ่มตื่นจากห้วงนิทรา
เมื่อคืนไม่รู้หลับไปตั้งแต่ตอนไหน จำได้ว่านอนรอฮันเตอร์ที่บอกจะไปทำธุระแป๊บเดียวเดี๋ยวกลับมา เพราะคิดว่าเขาไปไม่นานคงกลับ รอจนดึกแล้วตอนนั้นง่วงมาก ไม่รู้ว่าเผลอหลับตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็เช้าแล้ว
“ตื่นแล้วเหรอ”
น้ำเสียงคุ้นเคยที่ดังขึ้นทำให้เธอหันไปมอง
“คุณกลับมาตอนไหนคะ”
“ดึกนิดหน่อย แต่เธอหลับไปแล้ว” กลับมาก็เห็นลีอาร์นอนหลับไปแล้ว เขาไม่ได้ทำอะไรที่มันรบกวนเวลานอนของเธอ แค่ดึงผ้าห่มคลุมที่ร่นลงไปขึ้นมาให้
“ไหนบอกว่าไปแป๊บเดียวไง” คนไข้สาวเริ่มน้ำเสียงสั่นเครือ เพราะคิดว่าเขาจะไม่กลับมาจึงแอบกังวลใจเล็กน้อย
เมื่อคืนนอนคิดไปต่างๆ นานาว่าตัวเองเป็นภาระให้เขาหรือเปล่า เผลอทำอะไรให้เขารำคาญใจไหม หรือเธอดื้อและไม่เชื่อฟังเกินไปถึ
