“เมื่อก่อนเราสนิทกันมากไหม”
คำถามของฮันเตอร์ทำให้เธอละสายตาจากวิวนอกกระจกรถไปมองเขาด้วยความประหลาดใจ ทั้งที่เป็นคนบอกให้เธออยู่กับปัจจุบัน แต่ในขณะเดียวกันกลับเป็นตัวเขาเองที่กำลังติดอยู่ในอดีต
ลองมองกลับกันหากเป็นตัวเธอที่จำอะไรในอดีตไม่ได้ มันคงน่าหงุดหงิดมากที่เป็นคนถูกเลือกให้ลืมอดีต…
“ในระดับนึงเลยค่ะ”
“อะไรที่ทำให้พวกเรารู้จักกัน”
“คุณถูกผู้ชายกลุ่มนึงไล่ล่าแถมยังถูกยิงตรงช่วงท้อง ฉันเป็นคนช่วยชีวิตคุณเอาไว้ จำได้ว่าตอนนั้นคุณไม่ไว้ใจใครเลย เอาปืนจ่อฉันตลอด ฉันเป็นคนทำแผลให้คุณและเอากระสุนปืนออกให้”
“รู้วิธีเหรอ?”
“เคยไปเข้าค่ายค่ะ ในค่ายมีสอนวิธีปฐมพยาบาลเรื่องพวกนี้ และฉันก็เอามาใช้กับคุณเป็นคนแรก” ฮันเตอร์ได้ชิมลางวิชาเรียนปฐมพยาบาลของเธอเป็นคนแรก
ตอนเรียนพูดขำๆ กับเพื่อนว่าเรียนไปทำไมสุดท้ายก็ไม่ใช้อยู่ดี แต่พอเจอฮันเตอร์ เธอรู้สึกขอบคุณคนที่สอนวิชาพวกนี้ให้เป็นอย่างมาก แ
