KABANATA 31:
HINDI KO ALAM na nakatulog na lang pala ako sa sobrang sama ng loob. Nagising akong kumakalam ang sikmura at gabi na. Una kong napansin na hindi na ako masyadong nahihilo at nakakabangon na ako nang maayos. When I stood up, I quickly saw Matias busy on his laptop. Hindi ko siya pinansin, mas inunang hanapin ng mata ko kung nasaan ang lugaw na kanina’y nasa ibabaw ng side table.
“Gutom ka na ba?”
Hindi ko pa rin siya pinansin, nagsuot ako ng tsinelas at diretsong lumabas ng kwarto. Hindi pa ako nakakababa ng hagdan, narinig ko na ang pagbukas at pagsara ng pinto mula sa kwarto namin. Alam kong sumunod siya lalo nang marinig ko rin ang yabag. I continued walking down the stairs and went my way to the kitchen. Naghalungkat ako ng pwedeng kainin at nakitang naroon pa ang lugaw,
