Ep.6

1186 Words

“เข้ามาในตัวแพนค่ะ แพนต้องการพี่” “แน่ใจนะ” “ค่ะ...อ๊ะ!” ได้ยินคำตอบ มือหนาบีบขย้ำหน้าอกอวบใหญ่ขนาดเกินตัว ซุกใบหน้าลงที่ซอกคอขาวขบเม้มเบาๆทำร่างบางสั่นสะท้านหัวสมองขาวโพนปล่อยตัวปล่อยใจไปกับสัมผัสวาบหวามที่เขามอบให้ จึงไม่ทันสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติบางอย่าง มือหนาเริ่มอย่างไม่สุขลูบไล้ส่วนเว้าส่วนโค้งบนเรือนร่าง ก่อนจะค่อยๆถอดชุดเดรสออกอย่างง่ายดาย เผยให้เห็นร่างบางระหงขาวเนียน ยอดอกมีแผ่นซีรีโคลนแปะติดเอาไว้ทั้งสองข้าง ส่วนกลางกายสาวยังมีแพนตี้ลูกไม้สีดำตัวจิ๋วปิดบังไว้ ร่างสูงชะงักไปเล็กน้อยมองจ้องของสวยงามตรงหน้าแต่เพียงเสี้ยววินาทีก็กลับมาเย็นชาเช่นเดิม ‘จุกสีสวยมั้ยวะ’ ไวเท่าความคิด มือหนาบรรจงแกะแผ่นเล็กกรีดขวางสายตาออกทันที ทว่าครั้งนี้ยอดอกสีหวานทำลำคอหนาแห้งผากความอดทนที่มีขาดสะบั้น โยธาโน้มหน้าลงใช้ปลายลิ้นร้อนปาดเลียยอดจุกเป็นไตอย่างเอาแต่ใจ ร่างบางบิดเร้าอย่างห้ามไม่ได้ มือหนาเลื่อนลงต่ำถอดพันธการชิ้นสุดท้ายออกทางปลายขาเรียว สายตาคมกริบจ้องมองกลีบดอกไม้ปิดสนิทมีน้ำหวานไหลเยอะออกมามาก กระตุ้นความกระสันในกายชายลุกโชนขึ้น ร่างสูงจ้องมองกลางกายสาวไม่ละสายตาไปไหน พลันเร่งมือปลดเปลืองเสื้อผ้าตัวเองออก หยิบซองฟอยล์ในกระเป๋ากางเกงกองอยู่บนพื้นห้องใช้เขี้ยวฟันกัดฉีก สวมเครื่องป้องกันลงบนแก่นกายใหญ่จนสุดโคน “ใส่เข้ามาเลยค่ะ อ๊ะ!” ร่างสูงตอบสนองทันที มือหนาชักรูดความเป็นชายสองสามครั้ง สะโพกหนากดฝังแท่งเอ็น ด้วยความคับแน่นทำให้เข้าไปได้เพียงส่วนปลายเท่านั้น คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเล็กน้อยก้มมองจุดเชื่อมสัมพันธ์ 'ทำไมเข้ายากจังวะ' โยธาคิดในใจ เอวสอบออกแรงอีกครั้งก็ยังไม่สามารถเข้าไปในตัวเธอได้ “เคยมีอะไรกับใครรึยัง” อดไม่ได้ที่จะถามออกไปอย่างนั้น เขาไม่เคยเจออย่างนี้เลยซักครั้ง มีคับบ้างแต่ก็เข้าได้ไม่ยาก “....” ร่างบางเม้มบางแน่นเป็นเส้นตรง เขาจะให้เธอตอบยังไงในเมื่อตอนนี้ร่างกายร้อนระอุจนแทบไม่หลงเหลือสติ “ตอบ!” คนตัวสูงเอ่ยเสียงเข้มอย่างต้องการคำตอบ แพนพายส่ายหัวไปมาเป็นพัลวัน เชิงบอกว่าเธอไม่เคยทำเรื่องอย่างว่ากับผู้ชายคนไหน และไม่คิดจะทำด้วย “หึ! ทนเจ็บหน่อยนะ ของพี่ใหญ่” ใบหน้าหล่อเหลาบิดยิ้มร้าย มือหนาจับเอวบางคอดกิ่วไว้มั่น สะบัดเอวสอบตอกอัดแก่นกายเข้าใสเต็มแรง กระนั้นก็ทำให้เข้าไปได้เพียงครึ่งเท่านั้น “กรี๊ด!...เจ็บ แพนเจ็บ” ร่างบางกรีดร้องสุดเสียงด้วยความเจ็บปวดกลางกายสาวรับรู้ได้ว่าส่วนนั้นของเธอฉีดขาด อีกทั้งกลิ่นคาวเลือดลอยฟุ้งในอากาศเป็นสิ่งยืนยันได้เป็นอย่างดี “อ๊าส์! ทนหน่อยยังเข้าไม่สุด” ร่างสูงเผลอคำรามออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ไม่เพียงแต่เธอทรมาน เขาเองก็ปวดหนึบไปทั้งลำกาย ร่องสวาทไม่เคยมีสิ่งใดล่วงล้ำตอดรัดไม่หยุด “ทำตอนนี้เลย แพนไม่ไหว” ถึงแม้ความเจ็บจะมีมาก ทว่าฤทธิ์ของยาสวะนั้นมีมากกว่า มือสากจับขาเรียวเล็กอ้ากว้างพร้อมความใหญ่โต สะโพกหนาขยับตอกเอ็นร้อนฝ่าความคับตึงเข้าไปจนสุดความยาวของมัน ร่างบางหลับตาแน่นน้อมรับความเจ็บจี๊ดนั่นไว้อย่างจำยอม ปึก! "อื้อ....เจ็บ~" “ดีขึ้นรึยัง พี่ขยับนะ” เอ่ยถามแต่ไม่รอคำตอบ เอวสอบตอกอัดช้าๆเนิบนาบเพื่อให้เธอและเขาได้ปรับตัว ก่อนจะค่อยๆไต่ระดับเร่งจังหวะตามอารมณ์ของคนบนร่าง “อ๊ะ! อ๊ะ! พี่โยธาเร็วอีกค่ะ”เสียงหวานครางกระเส่ามิหนำซ้ำยังเอ่ยสั่งอย่างลืมอาย แก่นกายใหญ่เข้าสุดออกสุดเน้นย้ำทุกการเคลื่อนไหว ยิ่งเขาเร่าร้อนมากเพียงใดก็ยิ่งทำให้อาการของเธอทุเลาเบาลงมากเท่านั้นจนน่าเหลือเชื่อ “ตอดอะไรขนาดนี้แพน ซี๊ด~” ร่างสูงขบกรามแน่นเป็นสันนูน เอวสอบกระแทกกระทั้นเข้าใส่ไม่ยั้งตามคำร้องขอ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกึกก้องทั่วทั้งห้องสี่เหลี่ยม นานหลายนาทีกว่าเขาและเธอจะถึงจุดหมายปลายทางพร้อมกัน ทว่า ครั้งเดียวกลับไม่เพียงพอ ไม่สามารถทำให้ความต้องการในกายสาวหมดลงเป็นปกติได้ แพนพายจึงขอร้องให้เขาสนองอารมณ์กระสันให้เธออีกครั้งและอีกครั้ง กระทั่งหมดฤทธิ์ของยาเขาจึงปล่อยให้เธอนอนพัก โยธาก้าวลงจากเตียงทั้งที่ร่างกายเปลือยเปล่าเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานนักก็กลับออกมา บนตัวมีเพียงผ้าเช็ดตัวสีขาวพันรอบเอวสอบอย่างหมิ่นเหม่ โชว์กล้ามเนื้อแข็งแรงร่องซิกแพคเรียงสวยมีหยดน้ำเกาะทั่วทั้งแผงอก แพนพายมองจ้องภาพตรงหน้านานนับนาทีกว่าจะได้สติกลับคืน จึงรีบลุกขึ้นยืนมือบางกำผ้าห่มผืนหนาพันตัวไว้แน่น ทว่าเมื่อเท้าเล็กแตะพื้นรับน้ำหนักตัวก็ต้องนิ่วหน้าทรุดตัวลงนั่งที่เดิมด้วยความเจ็บแสบกลางกายสาว “โอ๊ย! ซี๊ดด~” “ถึงกับขาอ่อนเลยรึไง หื้ม? มานี่...พี่ช่วย” ร่างสูงก้าวเท้าเข้าใกล้พร้อมกับยื่นผ้าเช็ดตัวผืนใหม่ให้ ก่อนจะช่วยพยุงร่างบางลุกขึ้นยืนก้าวเดินไปส่งเธอในห้องน้ำ ปล่อยให้คนตัวเล็กจัดการธุระส่วนตัว แกร๊ก! เสียงประตูเปิดออกกว้างตามด้วยแพนพายค่อยๆก้าวเท้าออกมา ร่างบางหยุดชะงักใบหูเล็กได้ยินเสียงคุ้นเคยดังเข้ามาในโสตประสาท “สืบต่อ สืบให้ละเอียด....” ไม่ทันได้ยินอะไรไปมากกว่านั้น สายตาคมเหลือบมาเห็นหญิงสาวจึงเลือกตัดสายทิ้งทันที เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง นั่งลงบนเตียงมองดูสาวเจ้าแต่งตัวสวมใส่เดรสชุดเดิม โยธามาส่งแพนพายที่ร้านเหล้าเพราะเธอจอดรถทิ้งไว้ที่นี่ ก่อนจะแยกกันกลับเขามีงานสำคัญต้องทำที่เซฟเฮาส์ “กลับถึงคอนโด โทรบอกพี่ด้วย” “ค่ะ” แพนพายขับรถมายังคอนโด หญิงสาวก้าวเดินด้วยความยากลำบากเข้ามาในลิฟท์ความเจ็บแสบตรงส่วนนั้นยังเล่นงานเธอไม่หาย คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นอย่างคิดไม่ตก หัวสมองเอาแต่นึกถึงเรื่องที่เธอพลาดมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับรุ่นพี่ “ยัยแพนเอ๊ย...ต่อไปจะมองหน้ากันยังไงเนี่ย” มือบางยกขึ้นกุมขมับ ยิ่งคิดยิ่งเครียดกับเรื่องที่เกิดขึ้น เคยให้ยาปลุกเซ็กส์กับคนอื่นไปก็มาก ไม่คิดว่าตัวเองจะมาตกม้าตายซะเอง ให้ตายเถอะ!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more