"ฮึกก ฮื้ออ ฮึก ฮึก ฮื่ออ" ลูกพีชนั่งคุกเข่าร้องไห้อยู่ตรงมุมห้อง เพราะเธอโกรธผู้หญิงคนนั้นมาก โกรธจนทำอะไรไม่ถูก และก็ไม่รู้จะทำยังไงกับผู้หญิงคนนั้นดี
เขากล้าใช้เงินฟาดหัวเธอเพื่อให้เธอกับยายย้ายไปอยู่ที่อื่นที่ไม่ใช่ที่นี่เพราะกลัวว่าจะมีคนจับได้ว่าเธอหลอกลวงสังคม
เธอกลับมาที่บ้านโดยที่ไม่ได้โทรบอกเพื่อนให้รับรู้ก่อน ตอนนั้นเธอทำตัวไม่ถูกจริงๆ เขาจะไม่รักเธอเธอไม่เคยว่าเลย แต่ทำไมถึงกล้าผลักไสไล่ส่งแม่ของตัวเอง แม่แท้ๆ ที่คอยเป็นห่วงเป็นใยลูกอยู่ตลอดทั้งๆ ที่รู้ว่าลูกไม่เคยกลับมาสนใจเลย
เธอเกลียดผู้หญิงคนนี้มากๆ เกลียดที่ผู้หญิงคนนี้กล้าทำแบบนี้กับยายของเธอ
แกร้ก!
"ฮะ ฮึกก ฮื่ออ ฮึกฮึก ฮื่ออ"
"ลูกพีช...เป็นอะไรไปร้องไห้ทำไม" ไคโรเดินมานั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของเธอ ก่อนจะประคองใบหน้าสวยที่เต็มไปด้วยน้ำตาขึ้นมองดู
"......" เธอได้แต่ส่ายหัวไปมาไม่มีคำตอบให้กับเขา
"ไม่เป็นไรนะ ไม่ว่าเธ
