ร้ายรัก

ชาเมลtalk "ชาเมล" เสียงของผู้ชายตรงหน้าเรียกฉันพร้อมกับยิ้มให้ ตอนนี้เราอยู่ที่ผับแห่งนึงที่มีผู้คนจำนวนมากและมีแต่นักศึกษาเพราะอยู่ใกล้มหาลัย "......" "เป็นแฟนกับพี่นะคะ" เขาพูดพร้อมกับจับมือฉัน ผู้ชายคนนี้คือ เอเจ "ขอโทษนะคะเมลไม่ได้ชอบพี่" ฉันปฏิเสธแล้วเตรียมเก็บกระเป๋า "ไม่ได้ชอบหรอแล้วที่ไปเที่ยวกับบ่อยๆ กินข้าวด้วยกันมันคืออะไรวะ" เขาพูดอย่างโมโหพร้อมกับเสียงที่ดังพอสมควร "แค่สองครั้งเองนะ แล้วที่ไปเนี่ยก็มีเพื่อนฉันไปด้วยตลอด ถ้าทำแบบนี้มันทำแบบนี้แล้วมันทำให้พี่คิดไปเองต้องขอโทษด้วยนะคะ" ฉันงงมากที่เราไปกินข้าวกันแค่สองครั้งแล้วทุกครั้งที่ไปก็มี ภูฐาน เพื่อนฉันไปด้วยตลอด "ไม่เคยมีใครปฏิเสธกู ดีกว่ามึงสวยกว่ามึงยังไม่กล้าเลยมึงคิดว่ามึงเป็นใครกันวะ" "ก็คือไม่ได้ตอบตกลงเป็นแฟน ก็เหี้ยใส่เลยว่างั้น" ฉันโคตรเกลียดผู้ชายแบบนี้เลยคิดว่าตัวเองวิเศษมาจากไหนหรอ หลงตัวเองที่สุด "มึงจำตอนนี้ไว้ด้วยนะชาเมล ตอนที่มึงปฏิเสธกูอะ" "ไม่จำหรอกไม่ชอบจำคนเหี้ยๆ" "อีชาเมล" "นี้เหี้ยแบบนี้กับทุกคนเลยไหมอะ" "หึ วันนี้กูจะปล่อยมึงไปนะ แล้วก็ขอให้เจอคนที่ดีสมใจมึงก็เเล้วกัน" "คงไม่มีใครเหี้ยเท่ามึงแล้วแหละ" ฉันพูดจบก็เดินออกมาอยางหัวเสีย สวัสดีค่ะฉัน ชาเมล เรียนปี4 นิเทศศาสตร์เรียนด้วยทำงานไปด้วย ที่มาอยู่ที่ผับกับไอ้เอเจวันนี้ก็ไม่ได้อยากมาหนักหรอกแต่ฉันเนี่ยนัดเพื่อนไว้แต่มันบอกว่ามาไม่ได้ ไอ้ภูมันต้องร่วมมือกับไอ้เอเจแน่นอน ฉันกับเขาเจอกันไม่กี่ครั้งเอง คิดยังไงมาขอเป็นแฟนเอาจริงๆพูดด้วยยังไม่ถึงสิบคำเลยเอาความมั่นใจมาจากไหนมาขอฉันเป็นแฟน น่าโมโหที่สุด "ไอ้ภูออกมาหากูที่ร้านข้าวต้มตอนนี้เลย" พอเดินมาถึงที่รถฉันก็รีบกดโทรหาไอ้ตัวดีเพื่อนฉัน (แต่มันดึกแล้วนะชาเมล) "หรือมึงจะให้กูไปหาที่คอนโดมึง" (เดียวกูรีบไปๆ) วินtalk "เห้อ เอเจผู้ยิ่งใหญ่ใครๆก็กลัววันนี้โดนหญิงปฏิเสธซะงั้น" ผมเดินมาที่โต๊ะไอ้เอเจคู่อริของผม เพราะเมื่อกี้ผมได้ยินทุกคำที่มันโดนปฏิเสธ ผู้หญิงคนนั้นแม่งโคตรเอา "ไอ้เหี้ยวิน" "ที่นี้มีแค่กูยืนฟังแค่คนเดียวมึงไม่ต้องอายหรอก" "วันนี้ดูอารมณ์ไม่ดีไปไกลๆตีนถ้าไม่อยากโดนลูกปืนกู" "หึ กูกลัวมึงมากมั้ง" ปกติถ้าผมกับมันเจอกันต้องมีต่อยบ้างแหละ แต่วันนี้ผมสงสารมันจริงๆครับฮ่าๆ "วันนี้เอาไว้ก่อนนะกูสงสารมึงวะ" "ไอ้เชี้ยวิน" "กูให้เวลามึงอกหักนะอย่าเศร้านานละ ไปละไอ้เพื่อนเลิฟ" ผมตบไหล่มันแล้วเดินออกมาอย่างผู้ชนะ ผู้หญิงคนนั้นแม่งเป็นใครวะผมอยากตบรางวัลให้จริงๆ หรือถ้าได้มาเป็นแฟนผมเนี่ยควงโชว์ไอ้เอเจผมคงจะภูมิใจสุดๆ เรื่องระหว่างผมกับไอ้เอเจนี้มีหลายเรื่องครับ เริ่มจากเรื่องผู้หญิงนี้แหละ มันลอบทำร้ายผมเกือบตายมาแล้วครั้งหนึ่งจนป๊าจ้างลูกน้องไว้ตามผม และเรื่องของผมกับมันคงไม่จบกันง่ายๆหรอก แต่วันนี้ผมเลื่อนออกไปก่อนมันคงจะอกหักจริงๆ ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าโดนปฏิเสธมันเป็นยังไงเพราะไม่เคยโดน ชาเมลtalk "เกิดอะไรขึ้นวะ" ไอ้ภูตีหน้าเศร้าแล้วถาม คิดว่าฉันโง่มากมั้ง "มึงรู้แต่เสือกที่จะถาม มึงนัดกูมากินเหล้าแต่พอกูมาแล้วมึงบอกว่ามาว่าได้แล้วอยู่ๆ เอเจก็มาขอเป็นแฟนกู" ฉันพูดแล้วมองหน้ามัน ส่วนมันก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตา "แล้วไงมึงตอบตกลงไหม" "ตกลงห่าอะไร กูไม่ได้ชอบมันพอกูบอกว่าไม่ได้ชอบมันๆก็เรียกกูว่า อีชาเมล" พูดแล้วยังโมโหไม่หายเลยนะผู้ชายอะไรไม่ให้เกียรติผู้หญิงเลย "จริงดิ เหี้ยอะไรวะเนี่ย" "เอ้อ แล้วมาบอกกูว่าไม่เคยมีใครปฏิเสธมันกูเป็นคนแรก เอาความหมั้นใจมาจากไหนวะถามจริง" "กูขอโทษนะที่ทำแบบนี้ มันบอกว่าชอบมึงกูเห็นแม่งไม่ได้พิษอะไรเลยเชียร์ไม่คิดว่ามันจะขนาดนี้" "มึงเป็นเพื่อนกูมากี่ปีแล้ววะภูมึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบอะไรแบบนี้ " "ขอโทษกูเห็นมึงไม่มีแฟนนานแล้วนิ แล้วก็ไม่คิดว่ามันจะเหี้ยขนาดนี้" มันพูดพร้อมกับหน้าตาที่รู้สึกผิด "เอ้ออย่าทำอีก" "ไม่ทำสัญญาเลย แล้วมึงจะกลับบ้านเลยหรอไปนอนคอนโดกูก็ได้" "ไม่อะพรุ่งนี้กูมีถ่ายงาน" "ขับไหวหรอ" "กูไม่ได้กินเหล้า ไปนะ" ฉันพูดแล้วก็เดินออกจากร้านข้าวต้ม จริงๆแล้วถ้าฉันดื่มเนี่ยจะนอนคอนโดไอ้ภู หรือไม่ก็คอนโดเซรีน เพื่อนอีกคนแต่ส่วนมากจะเป็นคอนโดไอ้ภูเพราะเซรีนอยู่กับแฟน ฉันไม่มีคอนโดหรอกอยู่บ้าน ม๊าจะซื้อให้หลายรอบมากแต่ฉันไม่อยากให้มีปัญหากับป๊า ป๊ากับฉันไม่ถูกกันมากเอาเป็นว่าฉันไม่พูดกับป๊าเลยถ้าพูดมาก็คือทะเลาะกัน เขาไม่ชอบให้ฉันกลับบ้านดึกแต่ก็ไม่ซื้อคอนโดให้ทั้งๆที่บ้านก็อยู่ไกลพอสมควร ฉันทำทุกอย่างที่ป๊าห้ามไม่ว่าจะเป็นเที่ยวถ่ายแบบจริงๆฉันทำมาตั้งแต่ ปี1ละ เพราะตอนนั้นป๊าไล่ฉันออกจากบ้านแล้วฉันก็ออกมาจริงๆแล้วก็มาหางานทำ ออกมาอยู่ได้ไม่ถึงอาทิตย์ม๊าก็มาตามกลับ ฉันไม่อยากใช้เงินของเขาเลยสักบาทเลยต้องทำงานเอง ตอนนี้รถที่ฉันใช้ฉันก็ซื้อเองจากการที่ทำงานตั้งแต่ปีและถ้าฉันเก็บเงินซื้อคอนโดเมื่อไหร่ฉันจะไม่กลับไปอยู่ที่บ้านเขาอีก แต่ม๊ากับพี่สาวฉันเขาดีกับฉันมาก ถ้ามตลอดว่ามีเงินใช้ไหมทั้งๆที่ป๊าสั่งห้ามให้เงินฉันใช้ เพราะบอกว่าฉันอวดดีที่ทำงานด้วยเรียนด้วย เขาเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ตอนฉันอยู่ ม.ปลาย ฉันอดทนมากเพราะทุกครั้งที่ทะเลาะกันม๊าจะมาห้ามแล้วก็จะซวยไปด้วย และอีกไม่นานฉันก็จะจบละจะได้ออกมาใช้ชีวิตของตัวเองสักที