สุดหัวใจนายตัวร้าย

ไวท์

ดวงยิหวา...

พอฉันได้กระเป๋าฉันก็รีบวิ่งลงบันไดมาเลยไม่รอลิฟต์แล้วฉันขอไปให้ไกลจากห้องของพี่แบล็คให้เร็วที่สุด ฉันวิ่งลงมาจนเหนื่อยเหมือนแรงจะไม่มีก็เลยหยุดนั่งพักตรงบันไดโดยที่ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ชั้นไหน ภาพบางอย่างมันยังติดตาฉันอยู่เลยฉันไม่น่าไปเห็นอะไรแบบนั้นเลย ฉันหยิบมือถือออกมาดูเพื่อดูเวลาว่าตอนนี้มันกี่โมงแล้วเพราะฉันต้องไปทำงานที่ร้านพี่วอยต่อ

"ฮึบ" ฉันขยับตัวลุกขึ้นยืนเมื่อเริ่มมีแรงที่จะเดินออกไปเพื่อลงลิฟต์เพราะฉันคงเดินไปจนถึงล็อบบี้ไม่ไหว และในขณะที่ฉันกำลังยืนรอลิฟต์ก็เหมือนมีใครมายืนอยู่ข้างๆ แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจที่จะหันไปมองแต่คงเป็นคนที่พักอยู่ในคอนโดนี้แล่ะคงจะรอลงลิฟต์ไปพร้อมกับฉัน แต่เหมือนฉันจะยืนมองลิฟต์นานเกินไปฉันรู้สึกวูบคล้ายจะเป็นลม

"คุณเป็นอะไร" เหมือนร่างกายฉันล้มตึงหงายหลังแต่มีมือของใครบางคนมาโอบหลังฉันเอาไว้ไม่ให้ล้ม เขาเป็นผู้ชายและพอฉันมองหน้าผู้ชายคนๆนั้นแบบชัดๆแล้วก็ต้องตกใจจนแทบจะหายจากอาการหน้ามืดเพราะเขาหน้าเหมือนพี่แบล็คมาก แต่ไม่ใช่เพราะสีผมขอพี่แบล็คจะออกน้ำตาลแต่ผู้ชา่ยคนนี้ผมสีดำสนิท ถ้าหาความแตกต่างน่าจะเป็นที่สีผมกับแววตา

"คุณเป็นยังบัาง ผมว่าคุณไปนั่งพักตรงเก้าอี้ก่อนดีกว่า" ว่าแล้วผู้ชายที่หน้าเหมือนพี่แบล็คก็พยุงฉันไปนั่งตรงโซฟาที่ใกล้ๆกับลิฟท์ ผู้ชายคนนั้นเดินไปหยิบนิตยสารเล่มหนึ่งมาแล้วพัดให้ฉัน ความเย็นของลมที่พัดทำให้ฉันเริ่มรู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อย

"ดีขึ้นมั้ย"

"ดีขึ้นค่ะ ขอบคุณนะคะ คุณ..."

"ผมชื่อไวท์"

"ไวท์?? พี่แบล็ค" ทำไมชื่อของสองคนนี้ถึง...

"คุณรู้จักแบล็คน้องช่ายผมด้วยเหรอ"

"เอ่อ คุณเป็นพี่ชายของพี่แบล็คเหรอคะ"

"ครับผมเป็นพี่ชายฝาแฝดของเขาเอง^^"

"เป็นฝาแฝดกันด้วยเหรอคะ"

"ใช่ครับ^^" ฉันไม่รู้ว่าตัวเองต้องรู้สึกยังไงที่มาเจอฝาแฝดพี่แบล็ค เขาเหมือนพี่แบล็คทุกอย่างแต่ดูสุภาพมากกว่าพี่แบล็คเยอะเลย

"เอ่อยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณไวท์"

"อย่าเรียกผมว่าคุณเลยเรียกผมว่าพี่ไวท์ดีกว่าเพราะการที่คุณเรียกแบล็คว่าพี่นั่นก็แปลว่าคุณอายุน้อยกว่าผม^^"

"แต่เราไม่เคยรู้จักกันฉันจะเรียกคุณแบบนั้นมันดูไม่เหมาะมั้งคะ"

"ผมเต็มใจให้คุณเรียก ว่าแต่คุณชื่ออะไรผมยังไม่รู้จักเลย"

"เอ่อ ชื่อดวงยิหวาค่ะเรียกยิหวาเฉยๆก็ได้ค่ะ"

"อ่อ น้องยิหวา ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"

"เอ่อ ค่ะ"

"ว่าแต่ยิหวาอยู่ที่นี่เหรอครับ"

"เปล่าค่ะหวาไม่มีปัญญามาอยู่ที่นี่ได้หรอกค่ะ คือหวามาทำความสะอาดห้องให้พี่แบล็คน่ะค่ะ"

"ห๊ะ ทำความสะอาดห้องให้แบล็คงั้นเหรอ"

"ค่ะ พอดีหวาเป็นหนี้เค้าน่ะค่ะก็เลยมาทำงานใช้หนี้"

"อ่อ งั้นก็แปลว่าแบล็คอยู่ที่ห้องใช่มั้ย พอดีพี่จะมาหามันน่ะแต่โทรหาก็ไม่รับไม่รู้มัวทำอะไรอยู่ กำลังจะขึ้นไปหามันพอดี"

"เอ่อ ว่าแต่พี่ไวท์อยู่คอนโดนี้ด้วยเหมือนกันเหรอคะ"

"อ่อ พี่ไม่ได้อยู่ถาวรหรอกไปๆมาๆน่ะถ้าวันไหนเลิกเรียนค่ำหรือมีกิจกรรมขี้เกียจขับรถกลับบ้านก็จะมานอนที่นี่พอดีแม่พี่ซื้อคอนโดนี้ให้พี่กับแบล็คคนละห้อง ปกติพี่อยู่บ้านกับแม่น่ะ"

"พี่ไวท์เรียนที่ไหนเหรอคะ อย่าบอกนะว่าเรียนมหาลัยเคเพราะยิหวาไม่เคยเจอพี่เลย" ไม่รู้ทำไมฉันถึงรู้สึกถูกชะตากับพี่ไวท์พูดคุยกับเขาเหมือนรู้จักกันมานาน หรืออาจจะเป็นเพราะพี่ไวท์หน้าเหมือนพี่แบล็คผู้ชายที่ฉันแอบปลื้มก็ได้ทำให้ฉันกล้าพูดกับเขาเพราะในความเป็นจริงแล้วฉันกับพี่แบล็คคงไม่มีทางพูดดีกันได้

"พี่เรียนอีกมหาลัยนึงน่ะ แม่อยากให้แยกกันเรียนเพราะพี่กับเจ้าแบล็คเรียนด้วยกันมาตั้งแต่อนุบาลแม่คงอยากให้แยกกันดู อันที่จริงพี่กับมันก็เแยกกันเรียนตั้งแต่มัธยมต้นแล้วล่ะเจ้าแบล็คมันขอไปเรียนอเมริกาเพิ่งกลับมาเพราะแม่พี่บ่นคิดถึงมัน" กลายเป็นว่าการที่ได้คุยกับพี่ไวท์ทำให้ฉันได้รู้เรื่องราวของพี่แบล็คทั้งที่ไม่ได้อยากรู้เพราะฉันไม่ชอบเขาไปแล้ว