เช้าของวันใหม่ หวังอวี้กระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น เมื่อสัมผัสได้ว่าสตรีอันเป็นที่รักยังคงซุกอยู่ในอก
“ตื่นแล้วหรือเจ้าคะ” เสียงแหบพร่าดังมาให้ได้ยิน หวังอวี้จึงไม่รอช้ารีบขยับพลิกตัวขึ้นมามองทันที
เปลือกตาสวยขยับขึ้นลงเพราะพึ่งตื่น มือขาวก็ยกขึ้นมาขยี้ตามประสาที่เคยทำอยู่ทุกเช้า ยังความเอ็นดูมาให้คนตัวโตที่กำลังเผยยิ้มกับความน่ารักของว่าที่ภรรยาสาว
“ไม่เอาอย่าขยี้ตา” ดุเบา ๆ พร้อมกับจับมือเล็กมากุมไว้ คนใต้ร่างจึงยู่หน้าใส่เพราะถูกขัดใจ
ซึ่งมันทำให้หวังอวี้อดที่จะแนบริมฝีปากลงไปหาไม่ได้ สัมผัสหวานละมุนถูกสอดแทรกเข้ามาอย่างตั้งใจ คนใต้ร่างก็เผลอไผลคล้อยตามโดยธรรมชาติ มือขาวเปลี่ยนจากดันอกแกร่ง ลูบไล้ไปเรื่อยจนโอบรอบคออีกฝ่ายไว้
พอได้เบียดตัวเข้าหากัน ความวาบหวามก็ยิ่งมากขึ้น มือเรียวที่กอบกุมมือเล็กจึงคลายออกเปลี่ยนเป้าหมายใหม่ นั่นคือร่างกายของคนใต้ร่างที่จับตรงไหนก็นุ่มนิ่มไปหมด
จนกระทั่
