หลังจากพูดคุยกันต่อเล็กน้อย หวังอวี้ก็พาเมียรักกลับจวน เพื่อรอราชโองการที่กำลังจะตามมาในอีกไม่ช้า
“จะไปอาบน้ำก่อนหรือไม่” เอ่ยถามเสียงทุ้มอ่อน ก่อนหน้านี้เขาเรียกบ่าวไพร่มาทำความรู้จักกับนายหญิงคนใหม่ของจวนแล้ว ทว่าไม่มีใครจำนางได้เลยสักคน
“รอราชโองการก่อนน่าจะดีกว่านะเจ้าคะ เกรงว่าจะมาตอนแต่งกายไม่สุภาพ” บอกเสียงใสก่อนจะส่งยิ้มจนตาหยี
ทว่าความสดใสร่าเริงมันได้หยุดลงเมื่อทางเดินมีแขกไม่ต่ำกว่าสิบคนกำลังเดินเข้ามา หนึ่งในนั้นคือสตรีที่หวังอวี้เกลียดมาก นางกำลังเดินจูงมือเด็กชายคนหนึ่งเข้ามาด้วย
ฮุ่ยอันหันมองคนรักที่ลุกขึ้นยืนพร้อมกับกุมมือตนเอาไว้แน่น “หย่งเต๋อไปเชิญรุ่ยอ๋องมาที บอกมีเรื่องด่วนให้พาขันทีจางมาด้วย” สั่งคนของตนตั้งแต่บิดามารดายังก้าวเข้ามาไม่ทันถึงห้องโถง คนสนิทรับคำแล้วก็รีบออกไปในทันที
“สตรีที่เดินมากับเด็กน้อยนั่นคือเฉียวอี้เฟย การที่นางปรากฏตัวคงไม่ใช่เรื่องดีนัก เกร
