แต่สิ่งที่เขาเจอที่ห้องนี้ กลับทำให้ความรู้สึกนั้นยิ่งถาโถมทวีคูณมากขึ้นไปอีกร้อยเท่าพันเท่า
เพราะเขาได้พบกับเมลดาอีกครั้ง หลังจากเกิดเรื่องที่ทำให้นอนไม่หลับในวันนี้ และเธอก็กำลังยืนอยู่ที่นี่ ตรงหน้าของเขา
“คุณวา...”
เธอหันหน้ามาสบตาของเขา ด้วยท่าทางตกใจ
“ทำไม...พี่ถึงมาอยู่ที่นี่หละครับ?”
ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงแผ่วสั่น พร้อมกับจ้องสบตาเธออย่างร้อนรุ่มและโหยหา
“เอ่อออ...คือออ...พี่นอนไม่หลับน่ะค่ะ ก็เลย...”
ยังไม่ทันที่เธอจะพูดต่อ ชายหนุ่มก็กระโจนตัวเข้าไปคว้าร่างของเธอเข้ามากอดและจูบไซ้ในทันที
“ผมเอาแต่คิดถึงพี่ จนแทบจะทนไม่ไหว”
พูดจบ วายุก็ก้มหน้าลงมาบดปากจูบเมลดาอย่างดูดดื่มและหิวกระหาย
“อื้อ...อืม...อ่าห์”
หญิงสาวหลับตาลง พลางครางเบา ๆ ในลำคอระหง พร้อมกับอ้าปากอิ่มเอิบรับรสลิ้นที่หวานหยด ก่อนจะยกสองแขนเรียวขึ้นโอบกอดที่ต้นคอของชายหนุ่มเอาไว้แนบแน่น
“อืมมม...อือออ”
วายุบดขย
