“บะ...เบ๊บจ๋า มาทำอะไรที่นี่เนี่ย แฮ่”
หนุ่มหล่อเอ่ยถาม พลางหลบสายตาเกรี้ยวกราดของเธอที่กำลังจ้องเขม็งมาหา
“อ๋อ...ฉันก็คง...จะมาตามหาเพื่อนรักของฉัน ที่หายหัวไปจากห้องล่ะมั้ง?”
แมรี่พูดกระแนะกระแหนใส่ทั้งสอง แม้ในใจเธอจะรู้สึกโกรธและเจ็บปวดมาก ที่ถูกทั้งแฟนหนุ่มและเพื่อนซี้หักหลัง
แต่เธอก็จะอ่อนแอ หรือร้องไห้ฟูมฟายให้สองคนนี้ เห็นไม่ได้เด็ดขาด
“หึ! พวกสวะเอ้ย!”
“เอ่อ...ที่รักจ๋า”
สเตฟานทำเสียงออดอ้อน แล้วทำท่าจะเดินเข้ามาสวมกอดเธอ เพื่อหวังจะง้องอน แต่แมรี่รีบถอยหนีทันที เพราะเธอรู้สึกขยะแขยงไอ้มนุษย์เปลือยคนนี้ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ถ้าเป็นเมื่อสิบนาทีก่อนหน้านี้ เจ้าหล่อนคงวิ่งเข้าใส่ไปแล้ว
“แมรี่...เธออย่าโกรธสเตฟเลย ฉันยอมเขา เองแหละ ฉันผิดต่อเธอ ขอโทษนะ ฉันแอบรักสเตฟมานานแล้ว”
เจนนี่พูดขึ้น แล้วรีบหลบสายตาเขียวปั๊ดของเพื่อนรักที่กำลังจ้องจิกมา
“ฮะ! ไม่ให้ฉันโกรธ เรื่องที่หล่อ
