ลองรักยอดมวยไทยแสนร้าย (ยอด:เมษา)

"มอนิ่งค่ะสุดหล่อ" เมษาอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย แต่งตัวในชุดสวยด้วยเสื้อผ้าน้อยชิ้นมาหอมแก้มพ่อที่ยืนซ่อมรั้วอยู่หน้าบ้าน ทว่าท่าทางตกใจของอีกคน ทำเอาลูกสาวหลุดขำออกมา "ยัยเมนี่นะ!" "แหม..ลูกสาวหอมแก้มแค่นี้ตกใจเลยเหรอคะคุณพ่อขา" "ก็มาไม่ให้สุ้มให้เสียง ใครจะไม่ตกใจล่ะ" มองเขม่นใบหน้าทะเล้น เมษามีความสดใสให้เห็นในทุกวัน "มาไม่ให้สุ้มให้เสียงอะไรคะ เมเรียกคุณพ่อจนคอจะแตกแล้วค่ะ" พ่อเธอเปิดเพลงเสียงดังเกิ๊น เปิดเพลงไม่พอ ร้องตามอีกต่างหาก เพลงอะไรนะ หลงรักเธอเข้าแล้วนะ แม่ยอดยาหยี ว่าซ่าน! "ว่าแต่แม่ยอดยาหยีที่ไหนคะคุณพ่อขา" "ไม่มีหรอก" นายกสุเมธในวัยห้าสิบสองปีเก็บอุปกรณ์ทำรั้วเดินกลับเข้ามาใต้ถุนบ้าน บ้านของเราเป็นไม้ชั้นเดียวยกสูง ใต้ถุนบ้านทำโล่ง มีครัว มีโต๊ะไม้กินข้าว มีพื้นที่คุยงานเวลาแขกไปใครมา บ้านในต่างจังหวัดส่วนใหญ่ก็แบบนี้ เมื่อก่อนชอบทำบ้านยกสูงเอาไว้ป้องกันโจรผู้ร้ายให้ขึ้นมาไม่ได้ แต่ปัจจุบัน เน้นเอาไว้ใช้ทำประโยชน์และอยู่อาศัยในตอนกลางวัน เนื่องด้วยสภาพอากาศที่ร้อนจัด ใช้ความเย็นจากธรรมชาติ ต้นไม้ใบหญ้าเข้าช่วย ทำให้อุณหภูมิของบ้านลดลงไปได้เยอะ สองมือค้ำเอวมองนาฬิกาบนฝาผนัง บ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงครึ่ง หันกลับไปมองใบหน้าลูกสาวด้วยความเอือมระอาพลางส่ายหัวไปมา นี่ถ้าไม่เพราะหิวข้าวจะตื่นไหม โน่น คงตอนเย็น! ลุกอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกไปเที่ยว ชีวิตของเมษาก็วนเวียนอยู่แค่นี้! กิน นอน เที่ยว นอกนั้นไม่ได้ทำอะไรเลย ถ้วยสักใบก็ยังไม่ได้ล้าง! เฮ้อออออออออออ พอลูกจะทำ กูก็ไม่ให้ทำ กูก็งงตัวเองเหมือนกัน! สบายปานหมาก็ยัยเมษาเนี่ยแหละ เผลอๆ สบายกว่าหมาอีก! "คุณพ่อจะให้เมรีบตื่นขึ้นมาทำอะไรล่ะคะ" เมษาถามอย่างรู้ทันสายตา เพราะทุกๆ วันเราจะทะเลาะกันเรื่องที่เธอตื่นสายตลอด ต่อให้เป็นวันปกติที่พ่อเธอต้องไปทำงาน ก็จะชอบวิดีโอคอลกลับมาถามลูกสาวสุดสวยว่าตื่นหรือยัง "ทำงานไง ชาวบ้านชาวช่องเขาตื่นแต่เช้าไปทำงานกัน ส่วนลูกตัวเองงานการไม่ทำ!" "ก็เมไม่ชอบทำงานนี่คะ" เปิดฝาชีครอบกับข้าวออกก็พบกับอาหารสองอย่าง ว้าวววว เมนูซุปเห็ดฟาง กับแตงกวาปอกเปลือกเป็นผักแกล้ม มีปีกไก่ทอดกรอบๆ สีเหลืองน่าทานอีกจาน พ่อเธอทำอาหารน่ากินทุกวัน "ไม่มีใครชอบทำงานหรอกนะยัยเม แต่ทุกคนต้องทำเพราะหาเงินเลี้ยงชีพแกเข้าใจไหม" เดินกลับมาวางแก้วน้ำลงให้ลูกสาวดังปึก แล้วเนี่ย พ่อมันก็ต้องคอยประเคนให้อย่างนี้! ทำไงได้ มีลูกสาวคนเดียวนี่ ดั่งแก้วตาดวงใจก็มิปาน พ่อมันขยัน แต่ลูกสาวขี้คร้านมาก! ใครได้ไปเป็นเมียมีซวย "ก็เมมีคุณพ่อหาเลี้ยงแล้วนี่คะ ทำไมเมต้องทำงานด้วย" เปิดฝากระติบข้าวเหนียวออก กลิ่นหอมฟุ้งก็ลอยออกมาชวนเรียกน้ำย่อย จกข้าวเหนียวปั้นให้แน่นแล้วคุ้ยลงไปในซุปเห็ดฟาง ก่อนเอาเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ ตามด้วยแตงกวาเย็นๆ หนึ่งชิ้น อร่อยๆๆ "แกก็ต้องดูแลตัวเองบ้างสิยัยเม พ่อหาเลี้ยงแกตลอดไปไม่ได้หรอกนะ วันนึงพ่อก็ต้องตายไป" กูตายแล้วลูกกูจะอยู่ยังไงวะ! ใครจะหาข้าวหาปลาให้มันกิน เครียด! "พ่อตายเมก็หาผัวมาเลี้ยงค่ะ" "ยัยเม! จริงจังบ้าง" กูละปวดกระบาล พูดเล่นอยู่ได้ "เอ้า ไม่ใช่เหรอคะ งั้น..." เมษาทำท่าครุ่นคิด ก่อนจะเอ่ยออกมา "พ่อตาย แต่กิจการยังอยู่ไงคะ" เอ่อๆ อันนี้ดี คันคายรีสอร์ตของพ่อนายกสุเมธแขกมาพักกันไม่ขาด แล้วต้องให้เธอไปหาทำงานที่ไหนอีก "คนเราก็ต้องมีรายได้หลายๆ ทางยัยเม เผื่อวันนึงกิจการมันไปไม่รอด ก็จะได้มีอีกงานไว้สำรอง ใครมันจะขยันมาปี้กันได้ทุกวัน" "เอ้า แล้วคุณพ่อเปิดรีสอร์ตทำไมล่ะคะ ถ้าไม่คิดว่าจะมีคนมาปี้กันทุกวัน" พ่อเธอต้องวางแผนมาก่อนแล้วสิถูกไหม จะทำธุรกิจอะไรมันต้องมีการคาดการณ์เอาไว้ก่อน "อาชีพเสริมเข้าใจไหม รายได้จากรีสอร์ตมันก็ไม่ได้มากเท่าไหร่" "ไม่มากได้ไงคะมีคนมาปี้กันทุกวัน เต็มทุกห้อง!" "แต่แกไปเรียนตั้งเมืองนอก! จะมาหยุดอยู่แค่นี้ไม่ได้" "เมไม่ได้อยากไปเรียนตั้งแต่แรกคุณพ่อก็รู้นี่คะ คุณพ่อส่งเมไปเองต่างหากค่ะ" ตอนที่ได้ข่าวว่าเธอจะต้องไปเรียนต่อต่างประเทศเธอร้องไห้หนักมาก คุณพ่อคะ คุณพ่อขา น้องเมไม่อยากไป๊ ไม่อยากไป แต่คุณพ่อบอกต้องไป อีเมษาเซ็ง! "ก็แกทำตัวขายขี้หน้า" ตอนนั้นเขาได้เป็นนายกใหม่ๆ อะไรก็ดีไปเสียทุกอย่าง ติดอยู่อย่างเดียว ลูกสาวขยันทำตัวขายขี้หน้ามาก "เต้นหน้าฮ้านมันไม่ดีตรงไหนคะคุณพ่อ ใครๆ เขาก็เต้นกันทั้งนั้นค่ะ" "แต่มันติดที่แกเป็นลูกสาวนายกไงยัยเม" "ถ้าคุณพ่อไม่สมัครนายกแต่แรกก็จบค่ะ" "หึยลูกคนนี้นี่!" กูปวดกระบาลจริงๆ เถียงได้เถียงดี อุตส่าห์ส่งไปเรียนเมืองนอกเมืองนาตั้งหลายปี เผื่อจะมีความคิดที่ดีขึ้น กลับกัน แย่กว่าเก่า! ไม่ต้องไปโทษระบบเขาหรอก โทษลูกสาวตัวเองเนี่ย บอกยากเหมือนหมา! "วันนี้คุณพ่อไม่ไปหาเพื่อนเหรอคะ" เมษาถามพ่อยิ้มๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบ อย่าบอกนะว่างอนเธอ แต่งอนก็งอนไปเถอะ อีเมษาไม่ง้อหรอก ฮ่าๆ "ไม่ไป!" วันนี้เขาไม่ได้ไปทำงาน ชอบอยู่ติดบ้าน งานหลักๆ ที่ทำก็คือ ทำกับข้าวไว้ให้เมษาทาน ก่อนจะซ่อมบำรุงอะไรภายในภายนอกบ้านเป็นงานอดิเรก ชีวิตในวันหยุดวนเวียนอยู่แค่นี้ อ้อลืม! ตกบ่ายค่อยไปดูกิจการคันคายรีสอร์ตอีกที ไปถามไอ้เปี๊ยกดูซิว่าวันนี้มีใครมาปี้กันบ้าง "เอานี่ไป" "อะไรคะ" เมษาหยิบการ์ดที่พ่อวางให้ขึ้นมาอ่าน มีข้อมูลอะไรบางอย่างอยู่บนนั้น ธรรศภาคย์ แสนร้าย ผู้อำนวยการวิทยาลัยคันคาย โทร 044 444 4444 "เบอร์โทรผอ.ภาคย์ กินข้าวเสร็จแล้วโทรไปหาเขา พ่อไปฝากงานให้แล้ว เรียนจบหมดเงินไปเป็นล้านสร้างประโยชน์ให้พ่อมันบ้าง!" อย่างน้อยก็ให้คนได้พูดแบบปากต่อปากว่าลูกสาวคนเดียวของนายกสุเมธเป็นถึงอาจารย์สอนที่วิทยาลัยคันคาย "พ่อ! นี่จะให้เมไปจริงๆ เหรอคะ" เมษาหน้าบึ้ง ก็นึกว่าพ่อพูดเล่น สรุปพูดจริง "ก็ใช่น่ะสิ แกต้องไปเป็นอาจารย์สอนที่วิทยาลัยคันคาย นี่พ่อไปขอร้องผอ.ภาคย์มาเพื่อให้พิจารณาแกเข้าทำงานที่นั่น" "เมไม่ชอบงานสอนหนังสือค่ะคุณพ่อ" เธอขี้เกียจหาความรู้ใส่หัว เธอขี้เกียจไปยืนพูดอะไรให้ใครฟัง เธอไม่ชอบมากๆ ไม่ช๊อบไม่ชอบ "แล้วแกชอบอะไร" "ชอบนอน ชอบเที่ยว แล้วก็ชอบพี่ยอดค่ะ!" เพี๊ยะ! "โอ๊ย!" เมษาเอามือลูบแขนตัวเองทันที ไม่เข้าใจว่าทำอะไรผิดทำไมพ่อต้องตีเธอด้วย "คุณพ่อตีเมทำไมคะ" นี่มือคนหรือมือผีเนี่ย ระวังเถอะ ตีลูกแรงขนาดนี้ตายไปเป็นเปรตมือโต "แกอย่าไปพูดแบบนี้ที่ไหนอีกนะ พูดออกมาได้ไงว่าชอบนอน ชอบเที่ยว ตอบแบบคนไม่มีความคิดอะไรสักอย่างในหัว" "เอ้า ก็เมพูดความจริงนี่คะ งั้นเมชอบแค่พี่ยอดก็ได้ค่ะ" บอดี้การ์ดสุดหล่อของคุณพ่อ คนที่เธอตามจีบมาแล้วหลายเดือน แต่พี่ยอดกลับยังไม่ยอมตกลงปลงใจเป็นแฟนกับเธอสักที เฮ้อออออ...อีเมษาเซ็ง! อย่านะคะ อย่านะคะ อย่าให้ต้องเล่นของใส่นะคะพี่ยอดขา รักน้องเม หลงน้องเม ตัวเป็นของน้องเม ใจเป็นของน้องเม หรรมก็เป็นของน้องเม ฮ่าๆ เพี๊ยะ! "โอ๊ย! คุณพ่อตีเมทำไมอีกคะ" เมษาหน้าบึ้งมองแขนตัวเอง แดงหมดแล้วเนี่ย สรุปแล้วพ่อเธอตายไปเป็นเปรตมือโตทั้งสองข้างเลย "หยุดฝันลมๆ แล้งๆ ยอดมวยไทยไม่เอาแกทำเมียหรอก!" "ทำไมถึงดับฝันลูกสาวคนสวยขนาดนี้คะคุณพ่อขา" "ใครจะอยากเอาผู้หญิงไม่ทำงานทำการแบบแกเป็นเมียฮะยัยเม ยอดมวยไทยเขาเป็นตั้งเจ้าของคลับ จะมีเมียทั้งทีเขาคงไม่เอาผู้หญิงที่ไหนไปนอนใช้เงินฟรีๆ หรอก" "เมอาจไม่เก่งเรื่องงาน แต่เรื่องบนเตียงเมสู้ตายนะคะ" "เหอะ เก่งแต่เรื่องบนเตียง งานการไม่ทำก็ต้องโดนเขาทิ้งเข้าสักวัน!" "ก็ไม่แน่นะคะคุณพ่อขา พี่ยอดอาจติดใจเมขึ้นมา จนไม่อยากให้เมไปทำอะไรนอกจากรอเอาอกเอาใจเฉยๆ ค่ะ หากถึงเวลานั้น พ่อจะมาเรียกยัยเมษาไม่ได้แล้วนะคะบอกเลย" "แล้วจะให้เรียกว่าอะไร" "ซ้อเมค่ะ" เพราะที่ทำงานพี่ยอดใครๆ ต่างก็เรียกเจ้าของคลับว่า 'เฮียยอด' กันทั้งนั้น แล้วหากเธอได้เป็นเมีย 'เฮียยอด' เธอก็ต้องเป็น 'ซ้อเม' สิถูกไหม "ฮะ! ซ้อเม?" "ถูกต้องค่ะ" เมษาทำหน้าดี๊ด๊าออกมาอย่างชอบใจ 'เฮียยอด ซ้อเม' อิ๊อิ๊ ก็เข้ากันดีเหมือนกันนะเนี่ย! "กินข้าวเสร็จแล้วโทรไปเบอร์นี้" พ่อนายกรีบสรุปเอาเอง เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ อย่ามาวาดฝันให้พ่อฟังมันว่าตัวเองจะทำสำเร็จ ถ้ายอดมวยไทยจะชอบเมษาคงชอบไปนานแล้ว ไม่ทิ้งเวลาล่วงเลยมาจนป่านนี้หรอก เพราะลูกสาวเขาก็สวยไม่แพ้ใครเหมือนกัน แต่ติดตรงที่มันขี้เกียจไม่อยากทำงานเนี่ยแหละ กูล่ะกลุ้ม! อยากได้เขามาเป็นผัว แต่ไม่ทำงานอะไรสักอย่างให้เขาประทับใจ แล้วบอกจะเอาเรื่องบนเตียงมามัดใจผัว ถามหน่อย ตอนนี้ได้เห็นขาอ่อนยอดมวยไทยหรือยัง เมษายู่หน้า เมื่อพ่อทำเหมือนดูถูกความคิดเธอ ได้ เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวเธอจะทำให้ดู ลองพี่ยอดได้นอนกับเธอสักครั้งหนึ่งก่อนเถอะ รับรอง พี่เขาจะติดใจจนลืมเธอไม่ลง วันๆ เอาแต่ชวนเธอเข้าห้องทำเรื่องป๊าบๆ เรียนจบมาขนาดนี้ จะไปเหนื่อยทำงานทำไมคะคุณพ่อขา.. ก็พ่อเธอบอกเองนี่ว่าเรียนสูงๆ จบออกมาจะได้สบาย ก็เนี่ยไง เธอกำลังหาวิธีให้ตัวเองสบายอยู่ เดี๋ยวหาผัวรวยๆ มาเลี้ยงนะคะคุณพ่อขาาาาาา