“คุณปรายฟ้าคะ...คุณเขมพาคุณหมอมาดูอาการของคุณแล้วนะคะ”
ป้านางรีบเข้ามารายงานยังไม่ทันจบประโยคร่างสูงตระหง่านของเขมราชก็ก้าวเข้ามาพร้อมนายแพทย์หนุ่มในชุดลำลองซึ่งอยู่นอกเวลาทำงาน
ปรายฟ้าอยากจะแกล้งหลับแต่ความร้อนสูงข้างในทำให้เธอต้องผ่อนลมหายใจแรงจนคนที่เพิ่งมาถึงมองดูด้วยความสะท้อนใจ
“ป้าเอาข้าวต้มกับยามาให้คุณปรายฟ้า แต่เธอไม่ยอมแตะอะไรเลยค่ะ คุณเขม ดูสิคะ ตัวร้อนจี๋เลย”
ป้านางรีบรายงานเจ้านายหนุ่มในขณะที่เขมราชจ้องมองใบหน้าสวยหวานบนหมอนที่พวงแก้มเป็นสีแดงเข้มเพราะพิษไข้และร่างบางคลุมผ้าห่มมิดชิดถึงคอ เขารู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นจากอาการซึมเซานั้นซึ่งมันคงมาจากตัวเขาเองที่พลั้งเผลอทำให้หญิงสาวต้องเป็นถึงขนาดนี้
“คุณเขมครับ...” นายแพทย์หนุ่มหิ้วกระเป๋าอุปกรณ์การแพทย์ออกมาจากห้องหลังตรวจดูอาการของคนไข้แล้วจึงบอกกับเขมราชที่ยืนรออยู่อย่างกระวนกระวาย
“คุณหมอตรวจดูอาการของเธอแล้วหรือครับ เ
