“เรียบร้อยแล้วนะคะ...คุณเขมราช กับภรรยา คุณปรายฟ้า อัครินทร”
เจ้าหน้าที่สาวยื่นเอกสารซึ่งภายในเป็นหลักฐานบอกสถานะอันแนบแน่นยิ่งขึ้นแก่บุคคลทั้งสอง
“ขอบคุณครับ” เขมราชรับเอกสารทั้งสองฉบับเอาไว้ในขณะที่ปรายฟ้าเหลือบมองนามสกุลของตัวเองที่เปลี่ยนไปในทะเบียนสมรส เธอจำต้องมาที่นี่ตาม คำสั่ง ของเขา คนที่เธอรักซึ่งบัดนี้กลายเป็นเจ้าชีวิตบงการและใช้สิทธิ์กับเธอดังใจเขาปรารถนา หญิงสาวรู้สึกเจ็บลึกที่เห็นใบทะเบียนสมรสซึ่งมันเป็นเพียงแค่กระดาษแผ่นหนึ่งที่เขาใช้ผูกมัดตัวเธอและกิจการโรงแรมของบิดาเอาไว้ยิ่งกว่าใช้โซ่ล่ามทาส
เธอเกลียดเขา...คนเห็นแก่ตัวและไร้หัวใจอย่างเขมราชไม่เคยรักใครนอกจากจะใช้ทุกย่างให้เป็นผลประโยชน์แก่ทรัพย์สินมากมายมหาศาลของตัวเอง...ก็เท่านั้น
“ขอให้คุณทั้งสองมีความสุขในชีวิตสมรสนะคะ มีอะไรก็ค่อยพูดจา อย่าทะเลาะกันรุนแรง ขอให้ครองคู่กันนาน ๆ ค่ะ”
“ครับ...ผมจะรักเมียผมให้มาก อืม.
