รักคุณในความลับ (Secret Valentine)

เสียงครางระงมลอดผ่านริมฝีปากอิ่มขณะลิ้นร้อนตวัดความเปียกชื้นบนซอกคอขาวผ่อง ใบหน้าหล่อร้ายของ ‘การิน’ ดูหงุดหงิดกับอะไรสักอย่างเพราะเมื่อ ‘คริมา’ เปิดประตูห้องเข้ามา เขาก็พุ่งกอดรัดเธอทางข้างหลังก่อนพลิกกายบังคับให้หันมาเผชิญหน้า เรียวปากหยักตะโบมจูบปิดปากและเริ่มเล่นงาน “อ๊ะ…คุณกาย” สัมผัสวาบหวามทำเอาคริมาสะท้านทั่วร่าง แม้สัมพันธ์ทางกายเกิดขึ้นนับครั้งไม่ถ้วนก็จริง แต่ยามที่ใกล้ชิดการินทีไรคนตัวเล็กใจสั่นอยู่ใต้อาณัติเขาทุกที อาจเป็นเพราะผู้ชายคนนี้คือคนเดียวที่เธอแอบรัก คริมารักการิน…และเขาเองก็รู้ดี “ดีไหม…ชอบไหมเด็กดี” น้ำเสียงทุ้มต่ำถามขณะไรฟันคมงับเบาๆ ข้างใบหู วงแขนกำยำอุ้มร่างบางวางลงบนเตียงก่อนปลดเปลื้องเสื้อผ้าทุกชิ้นลงไปกองกับพื้น เพียงหญิงสาวสบตาคู่คมก็สามารถรับรู้ถึงความอัดอั้นในแววตาเขา “คิดถึงขิม” คำหวานที่เขาเอ่ยมีอานุภาพทำลายล้างมหาศาล มันสามารถทำให้ร่างบางอ่อนปวกเปียกราวก้อนน้ำแข็งถูกความเร่าร้อนหลอมละลาย “อ๊ะ…ขิมก็คิดถึงคุณ” หญิงสาวระบายลมหายใจร้อนผ่าวช้าๆ ใบหน้าแดงก่ำบัดนี้ชุ่มเหงื่อเม็ดใหญ่ ทั้งคู่ไม่เจอกันร่วมสองสัปดาห์ ความปรารถนาที่ซ่อนไว้ในกายจึงระเบิดออกมาไม่ต่างกับภูเขาไฟที่พ่นลาวา การินเริ่มต้นบทรักด้วยการไล่จุมพิตผิวกายเธอตั้งแต่หัวจดเท้า ลิ้นสากกวาดชิมตั้งแต่ทรวงอกอวบ หน้าท้องแบนราบลงมายังกลีบดอกไม้งาม นิ้วเรียวยาวละเลียดบดขยี้ติ่งเนื้อสาวทีละนิด แต่ก็ทำเอาปลายเท้าคริมาจิกเกร็งเพราะเสียวซ่านกับสัมผัสที่เขาปรนเปรอแทบจะแดดิ้นจมเตียง “แน่นชิบ” เรียวปากหนาสบถคำหยาบในลำคอ แค่นิ้วคริมายังสามารถทำชายหนุ่มรู้สึกดีจนน่าเหลือเชื่อ แล้วถ้าเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นล่ะ เขาแสยะยิ้มพลางโคลงศีรษะ ไม่อยากเสียเวลาคิดนาน ลงมือทำเลยดีกว่า “ขอนะขิม…” พูดจบก็หยิบซองถุงยางอนามัยข้างเตียงฉีกด้วยฟันคมๆ ก่อนสวมมันอย่างชำนาญ มือแกร่งตรึงสะโพกผายขณะเคลื่อนกายแกร่งเข้าใส่ ความอ่อนนุ่มรัดแก่นกายใหญ่ ยามการินเร่งเร้าจังหวะเข้าออกถี่รัว มิหนำซ้ำมือสากยังช้อนแก้มก้นงามขยับคนใต้ร่างใกล้ชิดเข้าไปอีก สมรภูมิรักผ่อนหนักเบาบ้างตามแรงอารมณ์ แต่ทุกสัมผัสยังคงหนักแน่น เน้นย้ำราวกับประกาศชัดถึงความเป็นเจ้าของในตัวเธอ “อ๊ะ…อ่า” คริมาครวญครางใต้เรือนกายกำยำครั้งแล้วครั้งเล่า จังหวะสุดท้ายก่อนแตะขอบสวรรค์ นัยน์ตาคู่งามสบตาคนด้านบนก็หวนนึกถึงเหตุการณ์ครั้งเก่า... สัมพันธ์ลับๆ ระหว่างเราเริ่มต้นขึ้นเพราะเขาพลั้งเผลอ ส่วนเธอก็ไร้ซึ่งทางออก