คนบอกว่าสงสารลูบความอวบอูมของกลีบกายสาวเบาๆ เธอเผลอมองตามก่อนจะหน้าแดง เขาค่อยๆ ถอนกายออกห่าง เธอผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งใจ แต่โล่งใจได้ไม่นานเขาก็กดแทรกลงมาหาจนมิดโคน
“อ๊า... คนบ้า”
เธอเกร็งสะท้านจิกมือกับไหล่กว้างของเขา อ้าปากค้างเมื่อเขากดจมมิดจนน้ำเยิ้มไหลปริ่มออกมาจากร่อง
“อ๊า... แน่นมาก ตอดดีจัง”
เขาร้องบอกเสียงแหบพร่า มองเธอด้วยสายตาเสน่หา
“จะทำอะไรก็รีบๆ ทำเลย คนบ้า”
เธอสะบัดหน้าหนี แต่ท่อนกายตอดรัดเขาถี่กระชั้น สินธรขยับใบหน้าเข้าไปหาก่อนจะดุนดันริมฝีปากช่างตัดพ้อของเธอ
“อื้อ...”
เธอจิกมือกับไหล่กว้างแน่นขึ้น พยายามเบี่ยงหนีแต่เขาก็จับท้ายทอยเอาไว้ บดจูบจนเธอหนีไปไหนไม่พ้น
“คุณไม่มีวันหนีผมพ้นหรอก ยิ่งหนีผมจะยิ่งกระแทกให้คุณจมเตียงคุณหนูจอมพยศ” เขากระซิบบอกเธอเสียงแหบพร่า
เขาแช่กายนิ่งให้เธอปรับตัว และเธอก็สะท้านเมื่อคิดว่าหลังจากนี้เขาจะใช้แรงงานเธอบนเตียงหนักหน่วงเพี
