“รับปากแล้วนะคะ”
“รับปากสิครับ พี่ไม่เคยผิดสัญญากับหนูพิมพ์อยู่แล้ว”
“พี่ธีน่ารัก”
เธอหยิกแก้มเขา ก่อนจะกัดปากหยักหนาเบาๆ อย่างดีใจ ธีรัชใจดีกับเธอเสมอ เธอรู้ดี
“แล้วรักพี่ไหมครับ”
“รักที่สุดเลยค่ะ”
เธอเบียดกายเข้าหาให้เขาลากมือฟอกสบู่กลิ่นหอมสดชื่นไปตามเนื้อตามตัว
มือหนาที่ลูบไล้ไปตามทรวงทรงองเอวสาว ผิวเนื้อของเธอตื่นตัวยามเขาเลื่อนมือสัมผัสไปอย่างถ้วนทั่ว แผ่วเบาและอ่อนโยน
สายน้ำจากฝักบัวรินรดไปทั่วผิวผ่อง ชะล้างฟองสบู่หอมกรุ่นกลิ่นสดชื่นไปจากเนื้อตัวเปลือยเปล่าเหลือผิวนุ่มเนียนน่าสัมผัสเอาไว้
เขาห่อเธอด้วยผ้าเช็ดตัวผืนหนา ขณะอุ้มร่างน้อยออกมาจากห้องน้ำ
มือบางคล้องคอหนาของเขาเอาไว้ มองสบตาแล้วอมยิ้ม
“อยากให้พี่แต่งตัวให้ไหม”
“ไม่เอาค่ะ”
คำว่าไม่ของเธอคือคำที่ทำให้เขาต้องทำตรงกันข้ามกับความต้องการของเธอ
“ว้าย!”
เธอถูกอุ้มไปยังห้องแต่งตัว ร่างสูงที่แนบชิดเข้ามาหาทำให้ต้อ
