เธอไม่ตอบแต่ช้อนสายตาขึ้นมองเขาแล้วจุมพิตปลายคางสากของเขาเบาๆ เป็นการตอบรับว่าเธอไหว
พิมพ์สุดาร้องครางเสียงหลงหลังจากนั้น รสรักที่เขามอบให้มันแปลกใหม่ และเข้าใจแล้วว่าทำไมมารดาถึงได้ร้องครางไม่หยุดปากเช่นนั้น
หลังจากนั้นอีกหนึ่งเดือน...
ธามก็เข้าพิธีแต่งงานกับพิมพ์พรรณ ทั้งสองไปฮันนีมูนด้วยกันที่ต่างประเทศ พิมพ์สุดาจึงอยู่ในการดูแลของธีรัชตลอดอาทิตย์
“พี่ธีขา... พอก่อนนะคะ หนูพิมพ์เมื่อยก้น”
เขาใช้แรงงานเธออย่างหนักเพราะกระแทกเข้ามาจนเธอน้ำแตกแล้วแตกอีก เยิ้มไปหมดทั้งซอกขาแล้ว
“เด็กดื้อ”
ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ด้วยกัน ธีรัชขี้หึงและขี้หวงมากขึ้น บางครั้งเธอก็งอนเขาที่เขาชอบฟ้องมารดาว่ามีผู้ชายมาติดพันธุ์ นั่นทำให้เธอต้องไปเรียนกับเขา กลับด้วยกันกับเขา จะไปไหนก็ต้องขออนุญาตเขาก่อน หากมารดาหรือบิดาเลี้ยงไม่อยู่
“หนูพิมพ์รัดพี่แน่นจังครับ”
เขาพูดไปอีกทาง ขณะกระแทกสะโพกสอบเข้าหาร่างน้อย เธอ
