8

1534 Words

ผู้หญิงที่ไม่มีปัญญาหาผัวต้องแร่มาให้ผู้ชายถึงที่เขาไม่มีทางเอามาเป็นเมียตบเมียแต่งอย่างแน่นอน แต่ถ้าเอาเล่นๆ ถ้าเธอง่ายเขาก็จะสนองให้จนสำลักเลยล่ะ เพียงดาราอึดอัดกับสายตาของเจ้านายคนใหม่ เธอทั้งทำตัวไม่ถูก ทั้งไม่อยากทำงานนี้เลยหากไม่เพราะมารดา ท่านกำลังป่วยและเธอก็ยังมีน้องสาวอีกคนต้องส่งเสียเลี้ยงดู บ้านที่เคยร่ำรวย ธุรกิจที่เคยเฟื่องฟูมีปัญหาหลังจากบิดาจากไปแล้วมารดารักษามันเอาไว้ไม่ได้จนมีหนี้สินมากมาย คุณครีมสุดาเลยยื่นมือเข้ามาช่วยแลกเปลี่ยนกับที่เธอต้องมาทำงานกับลูกชายของท่าน ครามเป็นผู้ชายที่ดูเย็นชาชวนอึดอัด สายตาดุคมที่ตวัดมามองทำให้เธอไม่เคยกล้าสบตาเขาได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว การทำงานที่ผ่านพ้นมาหนึ่งสัปดาห์มีแค่ความรู้สึกอยากหนีกลับบ้าน แต่งานหายากเต็มที เธอไม่กล้าสละเรือกระโดดลงน้ำแล้วว่ายขึ้นฝั่งคนเดียว ทิ้งภาระทุกอย่างเอาไว้เบื้องหลัง หนีไปคนเดียวแล้วทิ้งครอบครัวที่รักเอาไว้เบื้องหลัง “คุณเพียง” “คะ?” เธอสะดุ้งเงยหน้าขึ้นสบตาคนเรียก ก่อนจะหลบวูบเมื่อเจอเข้ากับสายตาคมดุคู่นั้น “คุณฟังผมอยู่หรือเปล่า” “เอ่อ... ขอโทษค่ะ” “นี่มันเวลางานนะคุณ ไม่ใช่เวลานั่งคิดถึงผู้ชาย” เขาแดกดัน เพียงดาราใบหน้าเหลอหลา เธอไม่ได้คิดถึงผู้ชายอย่างที่เขาพูดออกมาเสียหน่อย “เห็นผู้ชายในบริษัทล้อมหน้าล้อมหลังคุณทุกวัน ก็ดีนะเอาความสวยเข้าล่อ มีคนเลี้ยงข้าวไม่ต้องซื้อกินเองให้เปลืองเงิน” เพียงดาราเม้มปากเล็กน้อย แต่ไม่เถียง เธอต้องอดทนเลยไม่ปริปากอันใด ดูเหมือนคนที่หงุดหงิดหนักกว่าเก่าจะเป็นคราม เขาคิดว่าที่เธอไม่เถียงเพราะเขาพูดถูกทุกอย่าง เธอเลยเถียงไม่ออก “ตอนบ่ายเราต้องไปพบลูกค้ากัน คุณเตรียมตัวด้วย” เขากระแทกเสียงใส่ เพียงดารารีบรับคำตระเตรียมเอกสารทุกอย่าง พอถึงเวลาเขาก็เดินมาบอกก่อนจะเดินตัวปลิวออกไป เธอต้องวิ่งตามเขาออกไปแทบไม่ทัน “อุ๊ย!” หญิงสาววิ่งมาชนเข้ากับร่างสูงที่หยุดกึกจนแทบล้มหงายหลัง เขามองด้วยดวงตาดุเข้ม เธอเขยิบหนีก้มงุด “ไม่มีตาหรือไงคุณ” คนปากร้ายที่ชอบจิกกัดหาเรื่องเธอเอ่ยถาม “ขอโทษค่ะ” “อยู่กับผมนี่มันเป็นยังไง ทำท่าทีเหมือนไม่อยากอยู่ด้วย เวลาอยู่กับผู้ชายคนอื่นผมเห็นคุณระริกระรี้เสียจริง” เขาเดินเข้าหาสีหน้าดุดัน เพียงดาราถอยหนี ก้มงุดไม่กล้าสบตา “เพียงขอโทษค่ะถ้าทำให้คุณไม่พอใจ” “เหอะ!” เขาทำเสียงในลำคอ ตวัดสายตามองเธออย่างไม่ใคร่พอใจนัก รถยนต์คันหรูที่แล่นมาจอดทำให้เพียงดาราถอนใจอย่างโล่งอก เธอรีบเดินไปนั่งตรงหน้าคู่กับคนขับ ปล่อยให้เจ้านายนั่งอยู่ด้านหลังคนเดียว เขาจะได้ไม่หงุดหงิดใจที่เห็นหน้าเธออีก “นี่คุณเพียง มานั่งตรงนี้” เสียงดุเข้มของครามทำให้เพียงดาราระล่ำระลักเปิดประตูรถวิ่งลงไปนั่งด้านหลังกับเขา “พอเห็นผู้ชายก็วิ่งแร่ไปเสนอหน้านั่งคู่กันเลยนะ คนขับรถของผมมีลูกมีเมียแล้ว คุณไม่ต้องฝันเฟื่องไปหรอก” เพียงดาราอ้าปากค้างตาโตกับประโยคจิกกัดของเขา แอบค่อนขอดเขาในใจว่าชาติที่แล้วเขาต้องเกิดเป็นไก่แน่ๆ ถึงได้จิกกัดเก่งแบบนี้ “ไม่ต้องแช่งผมหรอก ยังไงก็ไม่ถึงเพราะคนคิดไม่ดี แช่งคนอื่นก็ได้ตัวเอง” เธอคร้านจะเถียงกับคนอย่างเขา เลยเงียบเสีย ครามนึกหงุดหงิดในใจไม่น้อยที่เธอมักยอมรับกลายๆ ว่าสิ่งที่เขาพูดมันคือเรื่องจริงโดยการเงียบ ไม่รู้ทำไมแค่เห็นหน้า เขาก็อยากหาเรื่องเธอตั้งแต่แรกพบสบตา ใช่... ที่เขาอยากหาเรื่องเธอก็เพราะว่าเขาอยากจะทำให้เธออยู่ไม่ได้ ทนไม่ได้ชิงลาออกไปเอง โดยที่มารดาทำอะไรไม่ได้เพราะเธอไม่อยากทำงานกับเขา เพียงดารานั่งสวดมนต์ในใจให้ถึงที่หมายโดยไว แล้วฝันของเธอก็เป็นจริง พอถึงที่นัดหมายเธอแทบจะถลาลงจากรถในทันที ครามเห็นท่าทีของเธอก็หงุดหงิดใจอีกรอบ เขาบอกตัวเองว่าไม่ชอบขี้หน้าเธอเอาเสียเลย เพราะเธอมักทำให้เขาหงุดหงิดไม่ได้ดั่งใจ การคุยงานกับลูกค้าดูจะไม่มีปัญหาอะไร ครามไปดื่มต่อกับลูกค้าที่ผับแห่งหนึ่ง เพียงดาราจำต้องติดสอยห้อยตามทั้งเจ้านายและลูกค้าของเขาไปด้วย เธอไม่ค่อยชอบบรรยากาศของที่นี่สักเท่าใดนัก มันคือสถานที่อโคจรที่เธอไม่เคยเฉียดกรายเข้ามาเลยแม้แต่ครั้งเดียว “ดื่มสิคุณ” เสียงของเจ้านายเหมือนเสียงนรก เธอเม้มปากมองหน้าลูกค้าที่คะยั้นคะยอให้เธอดื่มแล้วนึกเกรงใจ แต่เธอไม่เคยดื่มอะไรที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์เลย เธอไม่แตะต้องอบายมุขและไม่เคยคิดจะแตะต้องมันเลยแม้แต่น้อย “เสียมารยาทน่าคุณ” ครามทำเสียงดุหน้าดุใส่เธอ ขณะที่เขากับลูกค้ายกแก้วค้างอยู่กลางอากาศ เธอยกแก้วเครื่องดื่มรสหวานนั้นขึ้นมาจิบอย่างเสียไม่ได้ รู้สึกได้ถึงความร้อนตรงช่องท้องเมื่อดื่มเข้าไป เพียงดาราอยากกลับบ้าน เธอบอกตัวเองอย่างเหนื่อยล้า ไม่อยากดื่มก็ต้องดื่มเพราะโดนคะยั้นคอยอหลายรอบเข้า แม้จะจิบเพียงแค่น้อยๆ แต่เธอกลับเมาคอพับคออ่อน “ผมคงต้องขอตัวก่อนครับ เลขาของผมท่าจะเมาเสียแล้ว” ครามเอ่ยขอตัวอย่างสุภาพ มองคนที่นั่งพิงไหล่เขาเพราะความเมานิ่ง ด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก “ตามสบายเลยครับ ขอบคุณมากครับสำหรับวันนี้” ครามกล่าวลาก่อนจะตัดสินใจอุ้มร่างคนเมาขึ้นสู่อ้อมแขน เขามองคนในอ้อมแขน ตอนแรกแค่อยากแกล้งให้เธอเมา แต่ตอนนี้เขากำลังคิดหนัก ระหว่างจะพาเธอไปส่งบ้าน หรือ... พาเธอไปที่คอนโดฯ ของเขาดี ครามวางร่างน้อยไปบนเตียงนอนกว้าง ก่อนที่เขาจะอุทานเพราะเธอโอบกอดรอบคอหนาของเขาเอาไว้ คนใต้ร่างปรือตามองเขาด้วยสายตาหยาดเยิ้ม “แกล้งเมาหรือเปล่าคุณ” ผู้หญิงหลายคนแกล้งเมาให้ผู้ชายอุ้มขึ้นห้อง เขาไม่ไว้ใจแผนการของหล่อนกับมารดานัก “ร้อนจัง” คนเมานิ่วหน้าก่อนจะเริ่มถอดเสื้อผ้า ครามผละออกห่างเขาไม่ห้ามและคิดว่าเธอกำลังยั่วเขาอยู่ มองเธอปลดเสื้อผ้าออกจากตัวอย่างไม่รีบร้อน ร่างสูงเดินเข้าไปในห้องน้ำเขาใช้ผ้าขนหนูมาเช็ดใบหน้าให้คนเมา ผิวหน้าของเธอเนียนใสเหมือนเด็ก พอออกมาอีกครั้งก็เห็นเธอพยายามถอดเสื้อผ้า คนใจดีเลยเดินเข้าไปช่วยถอด เรือนร่างเปลือยเปล่าตรงหน้าทำให้เขารู้สึกตื่นตัว ครามจัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เธอ ก่อนจะตบแก้มสาวเบาๆ หลังจากที่ตัวเองอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยเสื้อคลุมเพียงตัวเดียว “นี่คุณ ไม่ต้องแกล้งเมาแล้วนะ จะทำอะไรผมก็ทำเถอะ” ครามขยับเข้าไปใกล้ เธอคว้าคอหนาของเขาเอาไว้ก่อนจะซุกเข้าหา เนื้อตัวที่สะอาดสะอ้านหอมกรุ่นทำให้ครามรู้สึก คุกรุ่นในอารมณ์ เขาจัดการปลดเชือกที่ผูกเอาไว้ที่เอวออกก่อนจะสลัดมันทิ้ง ไม่ตื่นก็ไม่เป็นไร แต่เขารู้ว่าเธอได้สติอยู่แน่ๆ แค่แกล้งหลับ ธรรมดาของผู้หญิ งจะเป็นฝ่ายรุกก็ดูไม่ดี ถ้าทำเป็นไม่รู้ก็จะดูมีคุณค่าขึ้นมาหน่อย แต่สำหรับเขาผู้หญิงที่ง่ายก็ไม่มีคุณค่าหรอก ครามเหยียดปากนึกถึงคนรักที่เลิกรากันไป หล่อนเลือกอีกคนที่รวยกว่า หล่อนเลือกเงิน เป็นธรรมดาของมนุษย์ เขาเข้าใจ ครามนึกหยันในใจ ครามบดจูบปากน้อยที่เผยอออกยั่วเขา รสชาติริมฝีปากของเธอหวานละมุนผสมไปกับรสชาติของแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มเข้าไป มือหนาบีบเคล้นทรวงอกอวบอิ่ม เธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บก่อนจะเบี่ยงหน้าหนี เขาไม่ยี่หระแต่ชะงักมือเล็กน้อย อกสวยไม่เหลว คงไม่ได้ผ่านอะไรมาเยอะ ถึงเขาจะชอบเซ็กซ์แต่ไม่ชอบผู้หญิงที่ผ่านการใช้งานมาอย่างหนักหน่วง เขามองเอวคอดกิ่วของเธอไม่วางตา หน้าท้องแบนราบแต่นิ่ม เธอไม่ใช่คนออกกำลังกายอย่างหนัก แต่ก็ไม่ใช่คนที่ปล่อยให้ตัวเองอ้วนเผละเต็มไปด้วยไขมันสะสมตามแขนขา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more