อลันในยามหลับนั้นดูผ่อนคลาย ใบหน้าของเขาดูอ่อนเยาว์กว่าปกติ
เธอเผลออมยิ้มทำท่าจะยื่นมือเข้าไปสัมผัสใบหน้าหล่อเหลาของเขา แต่ร่างสูงตะครุบมือเธอเอาไว้ตามสัญชาติญาณ พอเห็นว่าเป็นเธอสีหน้าดุดันในคราแรกก็แปรเปลี่ยนไป
“ตื่นแล้วเหรอ”
“พี่อลันก็หลับเหมือนกันเหรอคะ”
เธอดึงมือออกจากอุ้งมือใหญ่ แต่เขาไม่ยอมปล่อยรั้งเอาไว้ดึงเธอเข้าไปใกล้
“อุ๊ย!”
พิมพ์บงกชตาโตเมื่อเขารั้งเธอเข้าหาแล้วจุ๊บปากเธอหลายครั้งเหมือนหยอกล้อ
“หายป่วยแล้วก็ไปเดินสูดอากาศข้างนอกจะได้สดชื่น”
เขาพูดแล้วรั้งเธอให้ยืนขึ้นก่อนจะพาเดินออกไปจากถ้ำ
“ขี่หลังพี่มา”
“ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้พิมพ์เดินไหว ว้าย!”
เธอไม่ขี่หลังเขาเลยจับอุ้ม พิมพ์บงกชคว้าคอหนาของเขาเอาไว้ ก่อนจะซบหน้าที่อกกว้าง
“จริงๆ แล้วเกาะที่นี่ก็อากาศดีนะ”
เขาชวนคุย เธอทอดสายตามองไปตามทางที่เขาพาไปยังน้ำตก ยอมรับว่าอากาศดี สูดลมหายใจเข้าปอดแล้วสดชื่น
ในตัวเมืองให
