"ทำไปทำมาก็เริ่มจะหิวอีกรอบแล้วนะโมเน่ เราขอไปกินข้าวที่เหลือก่อนนะ" เพลงพิณอดทนรอไม่ไหว อาการหิวโหยเร่งงานในขณะที่กำลังค้นคว้าข้อมูล ส่วนคนป่วยได้งีบหลับบนโซฟา ไม่ส่งเสียงสร้างความอึดอัดเกือบชั่วโมงแล้ว
"นี่มันก็ดึกแล้วเพลง เราว่าควรจะกลับก่อนดีกว่า ม๊ารออยู่แน่ๆ เลยป่านนี้" โมเน่บอก ทำสีหน้าลำบากใจไม่กล้าปลุกพี่ชาย เพราะเขาหลับไปจากฤทธิ์ยา
"แล้วนายนี่ล่ะ?" ใจนึงก็ดันเกิดความรู้สึกบางอย่าง เวลามองใบหน้าหล่อคมมันซีดผิดปกติ ยิ่งผิวขาวอยู่แล้วแต่เวลาป่วยไม่มีสักสีใดเลย
"เราคงต้องปลุกพี่มิลแหละ ว่าแต่จะตื่นมาดุเน่ไหมล่ะเนี้ย"
"ขนาดเน่เป็นพี่น้องกับนายนี่นะ ยังกล้าว่าน้องสาวที่น่ารักของตัวเองได้ไง" ถ้าไม่ติดว่าเขาป่วยอยู่เธอจะลอบหยิกแขนให้ คงจะเจ้าอารมณ์น่าดูทำโมเน่จำฝังใจ
ครืน~ ครืน~ เสียงโทรศัพท์ข้างกายของมิลตันดังขึ้น แสดงชื่อนามว่าโมนิกา มีรูปใบหน้าสวยไร้ที่ติ
"กิ๊กนายนี่คนที่เ
