“สวัสดีค่ะพี่วรรธวันนี้เหนื่อยไหมคะ” พิชญาภาส่งยิ้มสดใสเมื่อเปิดประตูเข้าไปนั่งข้างคนขับ
“วันนี้ไม่เท่าไหร่ พีชล่ะเป็นยังไงบ้างแอบหลับในห้องเรียนหรือเปล่า”
“ไม่เลยค่ะแต่เมื่อกี้พีชกลับมาถึงห้องก็หลับไปประมาณครึ่งชั่วโมง”
“พี่ว่าเดี๋ยวเราไปกินข้าวแล้วพี่จะรีบกลับมาส่งพีชนะจะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่”
“ได้ค่ะ”
ชายหนุ่มพาคนรักเธอไปทานสเต๊กที่ร้านแห่งหนึ่งไม่ได้ไกลจากคอนโดมิเนียมเท่าไหร่
“พีชเคยมากินร้านนี้ไหม”
“ไม่เลยค่ะ พีชเคยขับผ่านอยู่บ่อยๆ แต่ไม่ชอบมานั่งกินข้าวคนเดียว”
“ต่อไปนี้พี่จะพยายามหาเวลาว่างมากินข้าวเย็นกับพีชให้ได้บ่อยที่สุด”
“ถ้าพี่วรรธงานยุ่งพีชก็ไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ ไม่จำเป็นว่าเราจะต้องกินข้าวด้วยกันทุกเย็นนี้ค่ะ พีชรู้ว่าทุกคนก็มีงานที่จะต้องรับผิดชอบ”
“ถ้าวันไหนพี่มาได้พี่จะไลน์บอกพีชล่วงหน้าตกลงมั้ย”
“ได้ค่ะ แต่พรุ่งนี้ไม่ได้นะคะ”
“อ้าว...ทำไมล่ะ”
“พรุ่งนี้พีชมีนัด
