“ได้ยินไหมคีร่า” ใบหน้าคมคายหันมามองเสี้ยวหน้าของคีร่า เมื่อเห็นว่าเธอแน่นิ่งไปไม่ยอมตกปากรับคำ แสนสิงหาก็ถามย้ำประโยคเดิมซ้ำ
“……”
“ฉันถามว่าเธอได้ยินรึเปล่า”
“ได้ยินค่ะ“ ตอบโดยไม่หันมามองหน้า
”แล้วเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดหรือเปล่า“
”เข้าใจค่ะ“
”เข้าใจก็ดีและหวังว่าเธอจะทำตามที่ฉันสั่ง ตั้งใจเรียนซะไม่ใช่วัน ๆ มัวแต่ระริกระรี้อยู่กับผู้ชาย“ ถ้อยคำร้ายกาจของแสนสิงหาเสียดแทงไปถึงขั้วหัวใจของคีร่าความรู้สึกบางอย่างตีตื้นขึ้นมาจุกอยู่กลางอกที่บีบรัด ”อย่าใฝ่สูงให้มันมาก เจียมตัวเองด้วยคีร่า“
หลากหลายความรู้สึกตีวุ่นกับอยู่ด้านใน คีร่าทั้งรู้สึกน้อยใจ ทั้งเสียใจที่แสนสิงหาไม่ฟังคำพูดของเธอเลย แม้ว่าเธอจะพยายามอธิบายให้แสนสิงหาฟังแค่ไหน เขาก็ยังเชื่อในสิ่งที่เขาเห็น ในสายตาของแสนสิงหา คีร่าคงเป็นผู้หญิงที่บ้าผู้ชายมาก หวังจับผู้ชายรวยเพื่อมีชีวิตที่สุขสบาย เธอคงเป็นผู้หญิงหิวเงินในสายต
